شعری است منسوب به امام علی(ع) که می فرمایند: دَوَاؤُكَ فِيكَ وَ مَا تَشْعُرُ وَ دَاؤُكَ مِنْكَ وَ مَا تَنْظُرُ وَ تَحْسَبُ [تزعم] أَنَّكَ‏ جِرْمٌ‏ صَغِيرٌ وَ فِيكَ انْطَوَى الْعَالَمُ الْأَكْبَرُ و...... اى انسان، داروى تو در درونت وجود دارد در حالی‌که تو نمی‌دانى و دردت هم از خودت می‌باشد اما نمی‌بينى. آيا گمان می‏كنى كه تو موجود كوچكى هستى در حالى‌كه دنیای بزرگی در تو نهفته است؟! اى انسان، تو كتاب روشنى هستى كه با حروفش هر پنهانى آشکار می‌شود. و تو ای عزیز جان ! بدان که مانند دانه ای هستی سرشار از استعداد و توانایی ،که در زمین دنیا قرار گرفته ای تا این استعدادها را شکوفا کنی ... اگر نجنبی دیر می شود چون وقت شکوفایی تو محدود است و هر آن ممکن است تمام شود! پس بترس از اینکه پرداختن به امور کم اهمیت یا بی اهمیت به گونه ای مشغولت کند که از اصل کار خویش باز بمانی و روزی از خواب غفلت بیدار شوی که دیگر دیر است.....راستی که چه قدر زود دیر می شود!!! و خواهشا یک دقیقه ، فقط یک دقیقه ، به این فکر کن که در این دنیا یک کار بیشتر نداری و آن ««««عبودیت »»»» است و بس! ««عبودیت»» ،آن کیمیایی است که مس وجود تورا به طلا تبدیل نموده ، استعدادهای تو را تمام وکمال شکوفا می کند ،مَظهر و مُظهِر صفات خدا می شوی و تو را مَثَل خدا می نماید. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 .