🔰ابن عباس گوید: ✅ روزی رسول خدا (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) نشسته بود که امام حسن (علیه‌ السلام) آمد، پیامبر خدا (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) پس از دیدن او گریان شد و به امام حسن (علیه‌ السلام) فرمود: ◀️ ای پسر کوچک و عزیزم نزد من بیا، رسول خدا (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) او را آن قدر به خود نزدیک کرد تا وی را بر زانوی راست خود نشاند، سپس فرمود: ♦️این حسن پسر من، از من است، نور چشم من، روشنی قلب من، میوه دل من، بزرگ جوانان اهل بهشت و حجت خدا است برای امت؛ امر او امر من، سخنش سخن من، کسی که پیرو حسن است، از من است و هر کسی که از فرمان حسن سرپیچی کند از من نخواهد بود. 💠هنگامی که من به حسن نگاه کردم یاد آن ذلت‌هایی افتادم که پس از من خواهد دید. وضع حسن این چنین خواهد بود تا اینکه در اثر زهر کشته خواهد شد. 🌀در آن موقع ملائک و آسمان‌های هفت گانه بر شهادت او گریان و همه چیز برای مظلومیت حسن گریه می‌کند، حتی پرندگان هوا و ماهیان دریا. 🔸«فَمَنْ بَکٰاهُ لَمْ تَعْمَ عَیْنُهُ یَوْمَ تَعْمَی الْعُیُونُ وَ مَنْ حَزِنَ عَلَیْهِ لَمْ یَحْزَنْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَحْزَنُ الْقُلُوبُ» 🔹هر کسی برای حسن گریه کند، چشمش در آن روزی که همه چشم‌ها کور می‌شوند کور نخواهد شد؛ کسی که برای او محزون گردد، قلبش در آن روزی که همه قلب‌ها محزون می‌شوند محزون نخواهد شد. 🏴 هر کس قبر حسن (علیه‌ السلام) را در بقیع زیارت کند، قدم او در آن روزی که قدم‌ها در صراط می‌لغزند، لغزش نخواهد داشت. 📚الامالی، شیخ صدوق، مجلس ۲۴ 🌐 پایگاه حفظ و نشر آثار "استاد تراشیون" 🆔 @tarashiun_ir 🌐 www.tarashiun.ir