سینه مالامال رنج و غمی است که آتش فتنه‌ی چهل روز گذشته بر دلمان گذاشته است. کاممان تلخ‌تر از آن است که جرئت کنیم چیزی بگوییم، مبادا اوضاع تلخ‌تر از این شود؛ پس فعلاً هیچ نمی‌گوییم و نمی‌نویسیم جز آنچه به ما دستور داده‌اند که در هنگامه مصیبت‌ها بگوییم: "إنا لله و إنا إليه راجعون..." و اینکه "یا بقیة الله، آجرک الله فی مصیبة أمة جدک". با هیزم‌بیاران آتش این روزها حرفی نداریم، که اگر حرف می‌شنیدند و می‌فهمیدند، کار به اینجا نمی‌کشید. ولی اگر در اطرافتان کسی یا کسانی هست که در طول این مدت به زبان یا در رفتار از عمل فتنه‌گران ابراز رضایت کرده است، اگر کسانی را می‌شناسید که هنوز هم به‌صورت قلبی و زبانی از کار این جماعت تبری نجسته است، این جمله را از امیرالمؤمنین به آن‌ها یادآوری کنید که "الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ"؛ هرکس به کارِ جماعتی راضی باشد، در آن کار با آن‌ها شریک است (حکمت ۱۵۴ نهج البلاغه). به آن‌ها یادآوری کنید تا دیر نشده دامن قلبشان را از هُرم خون شهدای مظلوم این روزها، مخصوصاً شهدای عزیز پاک کنند؛ که خون مظلوم عجیب دودمان‌سوز است و اگر زیر بارش بمانند، خیری از دنیا و آخرتشان نخواهند دید. نشانی در ایتا و بله: 🆔 @rajaaei_ir