* #تلنگر
اگر بند ناف روانی مان از والدینمان جدا نشده باشد، در بزرگسالی دچار مشکلات عدیده ای می شویم که یکی از انها مشکل در روابط عاطفیمان است.
گویی هویتمان با هویت والدینمان گره خورده و حریم و حد و مرزی نداریم، هویت یکپارچه و منسجمی نداریم...
وارد روابطی می شویم و همچنان از والدین واقعی و والد ذهنی و درونیمان تاثیر میپذیریم و رابطه مان هم خواه ناخواه تاثیر میپذیرد... خودمان نیستیم... خودمان را گم میکنیم... نمیدانیم کجاها خودمانیم و کجاها دیگری...
و یا... گویی والدمان از فردی به فرد دیگری که در اغلب اوقات شریک عاطفیمان است منتقل می شود... و از او انتظار داریم مراقبمان باشد، مسئولیت هایمان را بپذیرد، به جای ما تصمیم بگیرد و آن مرزهای آشفته اینجا هم تکرار شود...
در این شرایط هم خودمان آسیب میبینیم و هم به دیگری آسیب میزنیم...
در اغلب اوقات روال زندگی طوری پیش میرود که روزی هریک از ما مجبور میشویم بار مسئولیت هستی و وجودمان را خودمان به دوش کشیم...
مسئولیت بودنمان را بپذیریم و روی پاهای خود بایستیم و قد برافراشته کنیم برای هستیمان، قبل از آنکه جبر زندگی از پای در آوردِمان....
در جهان بال و پر خویش گشودن آموز
که پریدن نتوان با پر و بالِ دگران
📢شما بندناف روانی کودک را جدا کردین؟
کانال تربیت کودک ونوجوانhttps://eitaa.com/joinchat/1351418181Ccef8ee88a9