ادامه پست قبل.....👆👆👆 🔵کودک وقتی این حالت را در والدین خود مشاهده می‌کند در می‌یابد که خداوند موجودی قابل تکیه و اعتماد، مهربان و بخشنده است که انسان‌ها را دوست دارد، به موقع به کمک آن‌ها می‌آید و انسان‌ها هر موقع مشکلی داشته باشند می‌توانند روی کمک او حساب باز کنند. 🔴اما اگر پدر و مادری که در مشکلات و سختی‌ها به جای ارتباط عمیق با خدا و دعا کردن، شروع به شکایت و ناله به درگاه خداوند کنند و به جای دعا کردن دائماً در حال غُر زدن به خداوند باشند که «خدایا این چه زندگی است؟» «خدایا چرا من فلان مشکل را دارم؟» «چرا پول ندارم؟» «چرا شرایط من این‌گونه است؟» و چرا وچرا...، این پیام را به کودک خود منتقل می کنند که خداوند موجودی است که در عین حال که قدرت و امکانات برای کمک به انسان‌ها دارد ولی به آن‌ها بی‌اعتنایی می‌کند و مشکلات آن‌ها را حل نمی‌کند. یعنی کودک به جای آن که خدا را موجودی مهربان و دست‌داشتنی بداند نعوذ بالله او را موجودی ظالم و خشمگین میداند. 🔸🔹این دو نوع دعا کردن باعث شکل‌گیری دو نوع «ذهنیت» و «احساس» نسبت به خداوند در کودک می شود که یکی مثبت و دیگری منفی است. 🔸🔹این افکار و احساسات در سن بزرگسالی مانند یک رهبر و راهنمای بسیار قوی،از درون، کودک را به سوی رفتارهای دین‌پذیرانه ویا دین‌گریزانه سوق می‌دهند. چرا که او خدا را از ورای همین تصورات و احساسات می‌بیند و می‌شناسد. در روان‌شناسی چنین تصوراتی را اصطلاحا طرحواره می-خوانند. 🔷پس همیشه در هنگام دعا کردن به درگاه خداوند مواظب باشیم به نحوی از او درخواست کنیم که کودک با مشاهده این موضوع به درک و احساسی مثبت و متعالی نسبت به خداوند برسد. 🔷بهترین نحوه دعا کردن همان نحوه‌ای است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) خدا را خوانده اند. 🔷صحیفه سجّادیه بهترین نمونه است برای این که چگونه با دعا و راز و نیاز می‌توان معارف و باورها و احساسات مثبت به خداوند را در ذهن و قلب دیگران کاشت‌. حضرت زین العابدین، امام سجاد (علیه السلام) از طریق دعا و مناجات معارف بسیاری را در ذهن پیروانشان کاشتند و احساساتی مثبت و متعالی را نسبت به خدواند در قلب آنان ایجاد نمودند. 🔸https://eitaa.com/tarbiyatedini