مرحوم حاج شیخ علی اکبر نهاوندی از علماء مشهد بود،که در کتاب شریفش آورده که : 💢 یکی از زهّاد و پرهیزگاران می فرمود : من با خودم عهد کردم که هر شب قبل از خوابیدن به اندازه ی معینی بر محمد و آل محمد (ص) صلوات بفرستم . یک شب یک عده از رفقاء و دوستان به اتاق و حجره ام آمدند . با اینکه حجره ام شلوغ بود و تا دیر وقت طول کشید و خسته بودم ولی مثل هرشب صلوات هایم را فرستادم و بعد خوابیدم . خواب دیدم ، آقا رسول الله (ص) وارد حجره شدند و از تشریف فرمایی وجود مقدس حضرت در و دیوار منوّر شده بود . به سوی من تشریف آورند و فرمودند : کجاست آن دهانی که بر من صلوات می فرستاد ؟ می خواهم ببوسم . من خجالت کشیدم که بگویم من . چون لیاقتی در خودم نمی دیدم . ولی آنقدر آقا رسول الله (ص) بزرگوار بودند که صورت مبارک را جلو آوردند و به صورت من بوسه زدند . از شدت خوشحالی از خواب پریدم ، بطوری که همه ی دوستان و رفقاء از خواب بیدار شدند .