🔹علامه سید محمدحسین طهرانی: هنگامى که تصمیم داشتم از نجف أشرف به طهران مراجعت کنم، مرحوم آیة الله خوئى به من فرمودند: «آقا سیّدمحمّدحسین! شما در نجف بمانید و به طهران نروید؛ اگر در اینجا بمانید بعد از من لا یَخْتلِف علَیکَ اثْنان .» یعنى حتّى دو نفر از علماء هم در مرجعیّت شما اختلاف نمى‌کنند. زمانى که ایشان از حضرت آیة الله حاج شیخ محمّد جواد أنصارى همدانى کسب مصلحت مى‌کنند که براى معنویّت و سلوک عرفانى ایشان کدام بهتر است؟ ایشان فرموده بودند: بعداً جواب میدهم. و پس از یک شبانه روز، در حضور جمعى فرموده بودند: نجف خوب است، طهران هم خوب است، ولى اگر نجف بمانى آنچه کسب مى‌کنى همه‌اش براى خودت؛ و اگر در طهران بمانى در آنچه بدست مى‌آورى شرکت مى‌کنیم! و چون این پاسخ دلالت بر أرجحیّت طهران داشته، ایشان فوراً تصمیم به مراجعت به طهران مى‌گیرند. عدّه‌اى که از تصمیم ایشان نسبت به بازگشت به ایران با خبر مى‌شوند نزد آیة‌الله سیّدعبدالهادى شیرازى رفته و از ایشان تقاضا مى‌کنند که حکم به تحریم مراجعت و ترک نجف أشرف ایشان نمایند! علامه مى‌فرمودند: حضرت آیة الله حاجّ سیّدعبدالهادى شیرازى مرا خواستند و علّت و دلیل مراجعت مرا جویا شدند، بنده عذر آوردم که خانم والده به برونشیت و ورم ریه مبتلا هستند، و به واسطه بادهاى شدید نجف که همراه با گردوغبار است، تنفّس ایشان مشکل مى‌شود و برایشان ضرر دارد. آیة الله شیرازى نیز عذر ما را پذیرفتند وگرنه بنا بود حکم کنند. برگرفته از: نور مجرد ج۱ ص۶۵ و ۶۶ 🕌https://eitaa.com/tarikh_hawzah_tehran