جابر بن عبد الله انصارى روايتى در فضيلت امام باقر عليه السّلام نقل كرده كه به نوشته ابن شهر آشوب، فقهاى مدينه و عراق، همگى آن را روايت كرده‏ اند. در اين روايت جابر گويد: رسول خدا مرا مورد خطاب قرار داد و فرمود: "انّك تبقى حتى ترى رجلا من ولدى أشبه الناس بى اسمه على اسمى، اذا رأيته لم يخل عليك فأقرئه منّى السّلام." تو بعد از من چندان زنده میمانى كه مردى از فرزندان مرا- كه شبيه‏ ترين مردم به من و نامش مطابق نام من باشد- زيارت كنى، وقتى كه او را ديدى، سلام مرا به او برسان و اين سفارش مرا حتما عمل كرده و سهل مگير. در تاريخ يعقوبى، دنباله اين حديث چنين آمده است: "فلما كبر سنّ جابر و خاف الموت جعل يقول: يا باقر يا باقر! أين أنت، حتى رآه، فوقع عليه يقبل يديه و رجليه و يقول: بابى و امّى شبيه أبيه رسول الله صلّى اللّه عليه و آله انّ اباك يقرأك السّلام." وقتى جابر به سنين پيرى رسيد و مرگ خود را نزديك ديد، پيوسته میگفت، اى باقر اى باقر، كجايى. تا اين كه روزى آن حضرت را ديد و خود را به وى رسانيد، درحالى كه دست و پاى حضرتش را میبوسيد و میگفت: پدر و مادرم فداى تو كه شبيه پدرت رسول خدا هستى، رسول خدا بر تو سلام فرستاد. تاريخ اليعقوبى، ج 2، ص 320؛ نك: المنتخب من ذيل المذيل، ص 642؛ مختصر تاريخ دمشق، ج 23، ص 78 @tarikh_j