چالش صد قطره خون صد شاخه گل(۹) چطوری ایرانی؟ دانشمندی دیگر ترور شد. آمریکاییها او را بهتر میشناختند، اسمش را گذاشته بودند: « صندوقچه اسرار» برنامه هسته ای. نتانیاهو به او گفته بود: مغز متفکر برنامه هسته‌ای .  او در فهرست تحریم شورای امنیت بود. نامردی و زبونی در ذات دشمن ماست، از او انتظاری بیش ازین نیست، بار اولش هم نیست. مهم این است که «ما کجا بایستیم.»  خبر ترور هموطنت چقدر برایت مهم بود ایرانی؟  آنها که ازاین خبر سوختند و خشمشان بر دشمنشان بیشتر شد و عزم همت و پیشرفت و مبارزه در آنها قویتر شد، که هیچ! طوبی لهم و حسن مآب. اما آنها که بخاطر کینه از سپاه زیرلب خندیدند، یا گفتند «حالا مگر که بود؟»، یا گفتند «مگر خود اینها دنبال شهادت نیستند!؟» یا بی تفاوت گذشتند، روی سخنم با آنهاست . دقایقی تفکر کنید: میتوانید تصور کنید تیمی از کشورتان برود مثلا در آمریکا و یک دانشمند آمریکایی را درست مقابل دانشگاه آکسفورد به رگبار ببندد و او را در حالیکه مثلا برگههای امتحانی دانشجویانش در دستش بوده، غرق به خون بر زمین اندازد .  او در تصور کن در میان خون و کاغذ، مظلومانه بیآنکه جنگی کرده باشد، تصور کن امروز تولد دخترش هم بوده و او برایش یک ساعت کوکی خرسی شکل خریده بوده و الان آن هم چند متر آنطرفتر افتاده و  دارد زنگ میزند!  واقعا ازین تصاویر چه حسی به شما دست میدهد؟ عمق وجودت بر مظلومیت این استاد و این پدر نمیسوزد؟ از کشورت که چنین تراژدی غم انگیزی رقم زده، متنفر نمیشوی؟ تا صبح بر مظلومیت آن استاد نمیگریی؟ تا مدتها شمع بدست، عذرخواه از آمریکا و برائت جو از وطنت، پشت در سفارت سوئیس سر پایین نمیاندازی؟ اگر جوابت منفی است، بدان انسانیت از وجودت رخت بربسته که از کشتن بیگناهان، خصوصا فرهیختگانی که برای خوب زیستن عمری زحمت کشیدهاند، حسی در تو بوجود نمیآید. اما اگر جوابت مثبت است، پس بیا و مظلومیت کشورت را ببین، بیا و ببین باز آنها با نامردی آمدند و بدون جنگی یکی از بزرگان ما را کشتند، در کمال وقاحت و بیشرمی.  این کشور تو نیست که دست به ترور در خاک کشوری دیگر زده، این دست جنایتکار صهیونیسم است که به خون هموطن تو آغشته شده، آنهم در عمق خاک کشورت. پس بیا و دست دوستی از گردن تمدن خونخوار غرب بردار و چهره واقعیاش را ببین و از او دفاع نکن، بر چهره پلیدش خدو بینداز و روی از او برگردان، بیا با کینهای مقدس قدم در جبهه مبارزه با این تمدن ظالم بگذار، جبهه‌های که زنده و کشتهات در آن رستگارند و هرگز پشیمان نخواهی شد. نجفیان-سطح دو_جامعه الزهرا ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @tarikh_j