#بخش ششم:
#امام_خمینی(ره) هم‌زمان با آغاز فعالیت‌های سیاسی ــ اجتماعی خود در #دهۀ 1340 نگرش جدیدی دربارۀ #زنان مطرح کرد. بر پایۀ این نگرش نوین، #زن تحقق‌بخش آمال بشر است.
از دامن زن، مرد به معراج می‌رود.
زن، انسان‌ساز است و اگر زنان انسان‌ساز از جامعه گرفته شوند، جامعه به شکست و انحطاط دچار می‌شود.
سعادت و شقاوت کشورها بسته به زن است.
خانه و خانواده، مدرسه‌اند و دامن مادر، بزرگ‌ترین مدرسه‌ای است که انسان در آن تربیت می‌شود.
#زنان باید در صحنه‌های سیاسی ــ اجتماعی حاضر باشند.
نگرش الهی #امام_خمینی به بانوان، زنان مسلمان را که پیش از این، فعال‌تر از زنان درباری و غرب و شرق‌زده بودند به اوج تربیت و سیاست کشاند؛ ازاین‌رو، به سرعت مرزبندی بین اینان و زنان دیگر جامعه پررنگ‌تر شد. این دسته از زنان نه تابع الگوی زن مدرن غرب و شرق‌گرا بودند و نه مقلّد زنان درباری یا حتی زنان سنتی بی‌تفاوت در کنج خانه‌ها، بلکه برآیند تجربۀ تاریخی #زن _مسلمان و #تربیت_سیاسی_امام(ره) به شمار می‌آمدند.
ویژگی اصلی این گروه آن بود که در همان حال که غرب‌گرایی و شرق‌گرایی برنمی‌تافت، با وفاداری به ارزش‌های مذهبی و الگوبرداری از #حضرت_فاطمه(س) و #حضرت_زینب(س)، خود را از اجتماع کنار نمی‌کشید.
این #زنان، سیاسی بودند و با استعماری قلمدادکردن فرآیند نوگرایی شاه، احساسات ضدغربی خود را ابراز می‌کردند.
ادامه دارد....
نویسنده: دکترمرتضی شیرودی
@tarikh_j