جمع آوری و نگارش قرآن ۲: جلال‌الدین سیوطی گفته است: در صدر اول [صدر اسلام]، نشانه حرکات حروف [قرآن] به صورت نقطه بود. نقطه‌ی اول حروف علامت فتحه، نقطه‌ی آخر حروف علامت ضمه و نقطه‌ی زیرین حروف علامت کسره به شمار می‌آمده است. علائمی که هم اکنون برای بیان حرکات حروف [قرآن] متداول است و ماخوذ از حروف می‌باشد، از ابتکارات خلیل بن احمد است. در این روش فتحه عبارت است از شکل مستطیلی که در بالای حروف گذاشته می‌شود؛ علامت کسره به همین شکل در ذیل حروف به کار می‌رود و علامت ضمه واو کوچکی است که در بالای حروف [گذاشته می‌شود] و تنوین بر حسب مفتوح بودن یا مکسور یا مضموم بودن به وسیله دو علامت از نوع خود مشخص می‌شود. سیوطی اضافه می‌کند: اولین کسی که حمزه و تشدید را وضع کرد، خلیل بن احمد بود. 📙 تاریخ قرآن، آیت الله محمدهادی معرفت، انتشارات سمت، صفحه ۱۲۶. لازم به تذکر است که خلیل بن احمد از بزرگترین علمای لغت شناس عرب در قرن دوم هجری می‌باشد و کتابی به نام العین دارد. 🖊استاد محترم: مهدی مستقیمی #بخش_دوم #انجمن_تاریخ_جامعه_الزهرا https://eitaa.com/yadrooz_m/139 -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j