📌 خلفای پایانی حکومت اموی - بخش اول : 🔷 سلیمان بن عبدالملک (سال ۹۶ تا ۹۹ هجری -۷۱۵ تا ۷۱۷ میلادی) : سلیمان پیش از خلافت ، حاکم فلسطین بود و با مرگ برادرش ولید به قدرت رسید. او مسلمانان مخالف با حکومت اموی را آزاد کرد و آنها را به سپاهش افزود. محمد بن قاسم و قتیبة بن مسلم فاتحان سند و ماورالنهر در این زمان کشته شدند. شهر قسطنطنیه پایتخت روم شرقی در این زمان توسط مسلمه برادر سلیمان محاصره شد اما مسلمانان این بار نیز شکست خوردند. 🔷 عمر بن عبدالعزیز : از سال ۹۹ تا ۱۰۱ هجری - ۷۱۷ تا ۷۲۰ میلادی خلافت کرد. او قبل از خلافت ، مدتی حاکم شهر خناصره در سوریه و شش سال حاکم مدینه بود. در زمینه سیاست خارجی او دستور داد که سپاه مسلمین از محاصره قسطنطنیه عقب نشینی کند . اما در زمینه سیاست داخلی ، او از لعن علی (ع) بر منبرها جلوگیری کرد. با غیر مسلمانان و خوارج به نرمی برخورد کرد. به ساکنان سرزمین های فتح شده برای ورودشان به اسلام اموال تشویقی داد. منطقه فدک را که خلفای پیشین غصب کرده بودند به خاندان پیامبر واگذار کرد و مالیات ها را کاهش داد. 🔷 یزید بن عبدالملک : ( از سال ۱۰۱ تا ۱۰۵ هجری - ۷۲۰ تا ۷۲۴ میلادی) دوران حکومت وی همزمان با تبلیغ خاندان عباسی به رهبری ابراهیم امام و محمد بن علی بود. از وقایع این دوره شورش یزید بن مهلب می باشد که شهرهای بصره ، کوفه ، فارس و اهواز را تصرف کرد. این شورش توسط مسلمة بن عبدالملک سردار اموی سرکوب شد. یزید دوم در ۳۸ سالگی پس از چهارسال و یک ماه حکومت درگذشت.