📌امپراتوری ترک ها (گوک ترک) - بخش دوم: 🔹با مرگ ایستمی در سال ۵۷۶ میلادی اوضاع ترک های غربی مختل شد و رابطه آن ها با هر دو امپراتوری ایران و روم شرقی خصمانه گردید. چند سال بعد ترک های غربی با هر دو امپراتوری در جنگ بودند. 🔹امپراتوری گوگ ترک طی سال های بعد از سوی چینی ها و مسلمانان تحت فشار قرار گرفت. تا اینکه در سال ۱۲۱ ه.ق / ۷۳۸ میلادی نصر بن سیار حاکم اموی خراسان به حکومت ترکان غربی پایان داد. حکومت گوگ ترک شرقی نیز در سال ۱۲۷ ه.ق /۷۴۴ م توسط قوم ایغور (یکی از طوایف ترک)منقرض شد . 🔹تعداد زیادی از ترک ها که نمی خواستند تحت سلطه ایغورها باشند دست به مهاجرت به سمت ایران زدند و جذب ارتش های محلی شدند. حاکمان محلی ترکان را به عنوان هدیه به دربار خلفا یا شاهان دیگر می فرستادند. 🔹شاه کابل سالانه دو هزار ترک اوغوزی به عنوان مالیات به نزد عبدالله بن طاهر حاکم وقت خراسان می فرستاد. حکومت سامانی نیز ارتشی از غلامان ترک تشکیل داد که آلپتکین و سبکتکین موسسان حکومت غزنوی از این ترکان بودند. 🔹گروهی دیگر از ترکان به نام قارلق در سرزمین ماورالنهر و اطراف شهرهای بخارا و سمرقند ساکن شدند و در اتحاد با طایفه قراخانی به حکومت سامانیان پایان دادند. و در جنگ قطوان تواستند سلطان سنجر سلجوقی را شکست دهند. 🔹ترکان اوغوز مهمترین گروه در امپراتوری گوگ ترک بودند که شامل ۲۴ قبیله می شدند و به خدای واحد (بیر تنکری) اعتقاد داشتند . رئیس قبیله را یبغو و فرمانده نظامی را سوباشی می خواندند. روحانیون مذهبی آنان شمن نام داشتند و به پیشگویی و طالع بینی اعتقاد داشتند. سلجوقیان از طایفه اوغوز بودند. #تاریخ