💞 مولانا یک عیار برای سنجش حلال یا حرام بودن روزی، به ما می دهد: نشانه لقمه حلال، چه لقمه غــذای جسم باشد و چه خوراک روح و جان ما، آن است که نتیجه اش گرمی و روشنایی وکمال و امید و عشق و محبت نسبت به مردم است... لقمه ای کآن نور افزود و کمال آن بود آورده از کسب حلال علم و حکمت زاید از لقمه حلال عشق و رقت آید از لقمه حلال در مـقابل، اگر در دل مــا حسـد و نفـرت و خشم و غفلت از معنویـات مـوج بزنـد وبطور مستمر در دلمان احساس‌گرفتگی و تـاریکی داریـم ، جایی حتما هم سفره شیـطان شـده‌ایـم اگرچه بی‌خبر و بـاید ریشه را در لقمه پیدا کنیم؛ یک جایی، لقمه حرامی خورده ایم یا روزی ناپاکی به روح و جان خود داده ایم: آنچـه مـا می‌خـوریم، آنچـه می‌نـوشیم، آنچـه می‌خـوانیـم، مـوسیقی که گـوش می دهیم، برنامه ای که تماشا می‌کنیم و... همه برای ما "لقمه" هستند، لقمه هایی که فکر ما و نوع نگاه ما به هستی و نوع رفتارما را، شکل می‌دهند حلال ترین قوتی که به ما می رسد ، آن است که نتیجه اش عشق به انسانها و هستی و میل خدمت به خلق و البته میل پرکشیدن به سوی جهان معناست: زاید از لقمه حلال اندر دهان میل خدمت، عزم رفتن آن جهان مراقب باشیم سرکدام سفره می‌نشینیم و جــان و روحــمان را بـا کدام لقـمه سیر می کنیم!.. 👇👇👇 @Tarkgonahan