🌷نکته تفسیری صفحه ۲۳۶🌷 آتش حسد: به فرموده‏ ی خدا، داستان حضرت یوسف، زیباترین داستان قرآن، و در عین حال، یکی از سرگذشت های پرعبرت این کتاب آسمانی است . این داستان پر فراز و نشیب، از توطئه‏ ی برنامه ریزی شده‏ ی برادران یوسف آغاز شد، و مهم ترین چیزی که آتش آن توطئه را برافروخت، حسادت آنان به دو برادر کوچک ترشان یعنی یوسف و بنیامین بود؛ زیرا آن دو، به سبب لطف خاص خدا، ویژگی های منحصر به فردی داشتند، و پدر ایشان، یعقوب، با اطلاع از این موضوع، به آن دو توجه ویژه می کرد. آری، حسادت، با دل و جان برادران یوسف کاری کرد که حاضر شدند برادر خردسال و معصوم خود را در صحرا و در اعماق چاه رها کنند و به خیال خود، با حذف او از پیش چشمان پدر، نظر او را به سوی خود جلب کنند. این خوی زشت، مانند آتشی سوزان، چنان بر خرمن وجود انسان می افتد که چیزی از ایمان و محبّـت و نوع‏ دوستی برایش باقی نمی گذارد و حتّی او را به برادرکشی وادار می کند؛ زیرا انسان حسود، بی آنکه بیندیشد، از شخص مورد حسادت تنفّر پیدا می کند، و به جای این که خود را اصلاح کند و با به ‏دست آوردن خوبی ها، به ارزش ها و کمالات دست یابد، می کوشد آن شخص را شکست بدهد و از صحنه‏ ی روزگار پاک کند. تاریخ زندگی بشر، گویای جنایات بسیاری است که منشأ آن ها، حسادت انسان ها به یکدیگر بوده است. هدف حسادت ممکن است مال، مقام، شهرت، علم و دانش و حتّی تقوای دیگران باشد. از این رو، پیشوایان معصوم دین، با تأکید فراوان، ما را از این خصلت ناپسند باز داشته اند. در روایتی از امام صادق می خوانیم: «همان طور که آتش، چوب را می سوزاند، حسادت، ایمان را می سوزاند.» در حدیثی از پیامبر آمده است: «خدای بزرگ به موسی بن عمران فرمود: ای فرزند عمران، در مورد چیزهایی که من از لطف خودم به مردم داده ام، حسادت مکن و به آن ها چشم مدوز و دلت را دنبال داشته های آنان مینداز؛ زیرا انسان حسود، از نعمت هایی که به او بخشیده ام، ناراضی است و می خواهد جلوی روزی هایی را که میان بندگانم تقسیم کرده ام، بگیرد، و هر کس چنین باشد، نه من با او دوست هستم و نه او با من.» البتّه باید بدانیم که میان حسادت به داشته های دیگران و غبطه خوردن به اخلاق و صفات خوب مردم تفاوت وجود دارد، و اگرچه حسادت، بد و ناشایست است، غبطه خوردن به خوبی ها و ارزش های حقیقی دیگران مانند علم و دانش و اخلاق نیکوی آنان، ویژگی خوب و شایسته ای است؛ زیرا باعث حرکت انسان به سوی آن خوبی‏ها می شود. از این رو پیشوای ششم ما فرموده است: «انسان مؤمن غبطه می خورد؛ ولی حسادت نمی کند؛ امّا انسان منافق حسادت می ورزد و غبطه نمی خورد.» 📚تلاوت روزانه ۱صفحه+فایل صوتی 🌷‌-----*~*💗*~*-----🌷 #پروازتاخدا🕊♥️👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛