اين سفارش‏‌ها از جمله حكمت‏‌‌هايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده‌است و از همه مهم‌‏تر توحيد است، پس با وجود خداوند معبود ديگرى براى خود قرار مده كه نكوهيده و مطرود از رحمت خدا در دوزخ افكنده خواهى شد. (39) آيا پروردگارتان شما را با دادن پسران گرامى داشته و خود از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟ راستى سخنى بزرگ بر زبان مى‌‏رانيد كه پيامدهايى ناگوار دارد. (40) ما در اين قرآن توحيد را با دلايل گوناگون بيان كرده‏‌ايم تا آن را به خوبى دريابند، ولى چيزى جز گريز از حقيقت بر آنان نمى‌‏افزايد. (41) بگو: اگر- چنان‌‏كه مشركان مى‌‏گويند- با وجود خدا معبودان ديگرى نيز وجود داشت، در اين صورت آن‌ها در صدد يافتن راهى به سوى خداى صاحب عرش برمى‌‏آمدند تا خود فرمان‌روايى را در اختيار گيرند. (42) منزّه است خدا از اين‌‏كه كسى بر او چيره شود، و بسيار برتر و بالاتر است از آن‌چه درباره او مى‌‏گويند. (43) آسمان‏‌هاى هفت‌گانه و زمين و هر كه در آن‌هاست او را تسبيح مى‌‏گويند، و هيچ چيزى نيست مگر اين‏‌كه خدا را همراه با ستايش او تسبيح مى‏‌گويد، ولى شما تسبيح آن‌ها را درنمى‌‏يابيد. به راستى كه خدا در كيفر منكران بردبار و توبه‏‌كنندگان را آمرزگار است. (44) و زمانى كه قرآن مى‌‏خوانى، ميان تو و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند پرده‌‏اى قرار مى‌‏دهيم كه از ديدگانشان مستور است؛ از اين‌‏رو حقايق آن را درنمى‌‏يابند و به توحيد و معاد ايمان نمى‌‏آورند و رسالت تو را تصديق نمى‏‌كنند. (45) و بر دل‌‏هايشان پوشش‏‌هايى نهاده‌‏ايم تا قرآن را چنان‏‌كه بايد درنيابند، و در گوش‌‏هايشان سنگينى قرار داده‌‏ايم تا آن را چنان‏‌كه درخور آن است نشنوند. و هنگامى كه پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد كنى پشت مى‏كنند و مى‏‌رمند. (46) ما به گوش‌‏هايشان آن‌‏گاه كه به تو گوش مى‌‏سپارند داناتريم و از دل‏‌هايشان آن‏‌گاه كه درباره تو به نجوا مى‌‏پردازند آگاه‌‏تريم، آن‏‌گاه كه ستم‌كارانشان مى‌‏گويند: شما جز از مردى افسون‌‏شده پيروى نمى‏‌كنيد. (47) بنگر كه چگونه براى تو وصف‌‏ها گفتند و به همين دليل گمراه شدند، از اين‏‌رو نمى‌‏توانند راهى به سوى ايمان بيابند. (48) و گفتند: آيا هنگامى كه استخوان‏‌هايى شديم و پوسيده گشتيم، به راستى با آفرينشى جديد برانگيخته مى‌‏شويم؟ (49) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛