#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_کهف
و به راستى در اين قرآن هر گونه مثلى كه حق را براى مردم آشكار كند و آنان را به ايمان سوق دهد با بيانهاى گوناگون آوردهايم، ولى انسان از هرچيزى جدال پيشهتر است. (54)
اين مردم، گويى با كفر ورزيدن خود عذاب الهى را مىطلبند، زيرا هنگامى كه هدايت برايشان آمد، چيزى آنان را از ايمان آوردن و طلب آمرزش از پروردگارشان بازنداشت جز اينكه درخور آن گردند كه سنّتى كه درباره گذشتگان اجرا شد و آنان را نابود ساخت درباره اينان نيز اجرا شود، يا عذاب رويارويشان بيايد و با مشاهده آن به ايمان ناگزير شوند. (55)
اى پيامبر، مبادا كفر كافران تو را اندوهگين كند، زيرا ما پيامبران را جز بشارتدهنده و اخطاركننده نفرستادهايم، و كسانى كه كافر شدهاند به وسيله باطل به جدال مىپردازند تا حق را بدان پايمال كنند، و آنان آيات من و آن‌چه را كه بدان بيم داده شدهاند به مسخره گرفتهاند. (56)
و كيست ستم‌كارتر از آن كس كه آيات پروردگارش به او يادآورى شده و از آن‌ها روى برتافته و اين دستاورد را كه پيش فرستاده فراموش كرده‌است؟
ما بر دلهاى آنان چندين پوشش گذاشتهايم تا حقيقت را به انديشه خود درنيابند، و در گوشهايشان سنگينى نهادهايم تا سخن حق را چنانكه بايد نشنوند. از اينرو، اگر آنان را به هدايت فراخوانى، هرگز هدايت نخواهند شد. (57)
و پروردگار تو بسيار آمرزنده و صاحب رحمت است، لذا در عذابشان شتاب نمىكند. اگر به سزاى آن‌چه فراهم آوردهاند، آنان را مؤاخذه مىكرد، قطعا عذاب را هرچه زودتر بر سرشان فرود مىآورد. آنان تصور نكنند كه براى هميشه رهايى يافتهاند، بلكه براى عذابشان موعدى است كه در برابر آن هرگز پناهگاهى نخواهند يافت. (58)
و اين شهرهاست كه چون مردمش ستم كردند، آن‌ها را هلاك كرديم، ولى در هلاكتشان شتاب نكرديم بلكه براى آن موعدى مقرّر داشتيم. (59)
و ياد كن زمانى را كه موسى به جوانى كه پيوسته همراهش بود گفت: همچنان خواهم رفت تا به محل برخورد آن دو دريا برسم يا زمانى دراز راه پويم. (60)
پس به راه خود ادامه دادند تا وقتى كه به محل برخورد آن دو دريا رسيدند و بر صخرهاى آرميدند، از ماهى خود كه آن را در كنارى نهاده بودند غافل شدند و ماهى راه خود را در دريا كه همچون جادهاى بود در پيش گرفت و رفت. (61)
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
┏━━━🍃═♥️━━━┓
@tartilvathdir96
┗━━━♥️═🍃━━━┛