🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۴۲🌷 مراحل خلقت انسان؛ یک دوره‏ ی خداشناسی: یکی از راههای شناخت خدا و تقویت ایمان به او، توجّه به جهان هستی و پدیده های شگفت انگیز آن است. البتّه این توجّه دو شکل دارد: یکی، توجّه انسان به جهان پیچیده‏ ی درون خودش؛ و دیگری، تفکّر در باره‏ ی جهان شگرف بیرون از وجود خودش. این آیات با توصیف زیبایی از مراحل خلقت انسان ها، آنان را به تفکّر در باره‏ی آفرینش خودشان دعوت می کند؛ به این که قدرتی بی انتها از خاکی به ظاهر ناچیز چنین موجود فوق العاده پیشرفته ای را آفریده است. این آیات ابتدا به خلقت نخستین انسان ها یعنی حضرت آدم و حوا از خاک اشاره می کند. بر اساس آیات قرآن، پدر و مادر نخستین ما، از خاک آفریده شده اند و انسان های دیگر از نسل آن دو به ‏وجود آمده اند. آیا به ‏راستی حیرت انگیز نیست که دو انسان متفاوت (مرد و زن) با این همه پیچیدگی های جسمی و روحی از خاک آفریده شده اند؟ آیا این چیزی جز قدرت نامحدود خدا را اثبات می کند که برایش غیرممکن وجود ندارد؟ پس از این، خدا به خلقت انسان های دیگر که از نسل آدم و حوا بوده و هستند، اشاره می کند و سیر رشد انسان در شکم مادرش را توضیح می دهد که در شگفتی دست کمی از آفرینش دو انسان نخستین از خاک ندارد. مطالعه ی مراحل رشد انسان که در این آیات به آن ها اشاره شده، هم اکنون با پیشرفت علم و امکان مشاهده‏ ی مراحل تکامل جنین در رحم، به خوبی امکان پذیر است؛ ولی در زمان نزول آیات، شاید هیچ کس چنین آگاهی هایی نداشته است. بر اساس این آیات، نخستین مرحله‏ ی آفرینش انسان، انعقاد نطفه در رحم مادر است؛ جایگاه امن و مطمئنی که انسان را از هنگامی که یک سلول است، تا نه ماه بعد که به نوزاد کاملی تبدیل می شود، از سرما و گرما و آسیب های احتمالی حفظ می کند. پس از مدّتی، آن تک سلول تکثیر می یابد و مانند یک لخته‏ ی خون (علقه‏) می شود؛ سپس بزرگ تر شده، مانند یک تکّه گوشت می شود؛ البته نه یک تکّه گوشت بُرِش خورده با ابعاد منظم؛ بلکه تکّه گوشتی که انگار جویده شده است(مضغه‏). جنین پس از گذر از این دو مرحله، به سلول های استخوانی تبدیل می شود(عظام)، و بعد از آن، به تدریج عضلات و گوشت، مانند یک لباس روی آن را می پوشاند (فَکَسَونَا العِظامَ لَحمًا)؛ لباسی که زشتیِ شکلِ اسکلتِ آدمی را می پوشاند و استخوان هایش را از آسیب حفظ می کند. در این هنگام که جنین تقریباً به شکل یک نوزاد درآمده، زمان آخرین و مهم ترین مرحله‏ ی آفرینش انسان فرا می رسد؛ مرحله ای که بر اساس روایات، در ماه چهارم جنینی رخ می دهد؛ «دمیده شدن روح». آری، در این مرحله، روح الهی در وجود انسان دمیده می شود و این موجود ضعیف به مخلوقی تبدیل می شود که می تواند به بالاترین مرحله‏ ی تکامل در جهان هستی دست یابد. خداوند پس از بیان این مرحله می فرماید: «فَتَبارَکَ اللهُ اَحسَنَ الخالِقین»؛ یعنی بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛