نکته تفسیری صفحه ۳۷۲ مستکبران حتّی از انبیاء نیز توقّع طرد فقرای گمنامِ با ایمان را داشتند و همۀ انبیاء دست رد به این پیشنهاد می ‏زدند. خداوند در آیۀ ۲۸ سورۀ کهف به پیامبر اکرم (صلوات اللَّه علیه) دستور می ‏دهد: «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» خود را با مؤمنانی که هر صبح و شام خالصانه خدا را می‏ خوانند قرار بده و به خاطر رسیدن به زینت‏ های دنیا از آنان چشم‏ پوشی نکن و از غافلان و هواپرستان و متجاوزان پیروی نکن.  جملۀ «مِنَ الْمَرْجُومِینَ» به جای «لنرجمنک»، نشان می ‏دهد که قبل از حضرت نوح نیز افرادی را سنگسار نموده بودند. پیام‌های سورۀ شعرا - آیات ۱۱۴ - ۱۱۸: ۱. با پیشنهادات و توقّعات نابه جای متکبّران، قاطعانه برخورد کنید. (طرد فقرای با ایمان جایز نیست، حتّی اگر به قیمت ایمان‏آوردن گروهی دیگر باشد) «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۲. ملاک ارزش، ایمان است، نه جایگاه اجتماعی و اقتصادی. «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۳. جاذبه باید در حدّ اعلی باشد، ولی دافعه تنها در موقع ضرورت لازم است. «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۴. بیم و هشدار و انذار انبیا، بیش از بشارت آنان است. در قرآن جمله‏ی «إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ» آمده، ولی جملۀ «ان انا الا بشیر» نیامده است.  ۵. ترساندن غافل از خطرها، بهترین شیوۀ ارشادی است. «إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ»  ۶. یکی از مهم‏ ترین حربه‏ های مخالفان انبیاء تهدید است. «مِنَ الْمَرْجُومِینَ»  ۷. سنگسار کردن، یکی از قدیمی ‏ترین انواع شکنجه ‏هاست. «مِنَ الْمَرْجُومِینَ»  ۸. در برابر تهدیدهای دشمن به خدا متوسّل شویم. «قالَ رَبِّ»  ۹. نالۀ حضرت نوح به خاطر تکذیب مکتب بود، نه تهدید و سنگسار. «رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ» و نفرمود: «یرجمون»  ۱۰. خشونت نااهلان، از عواطف پدری و برادری شما نکاهد. «إِنَّ قَوْمِی»  ۱۱. گره گشا خداست. «فَافْتَحْ»  ۱۲. اوّل برای حلّ مشکلات مردم و جامعه دعا کنید، بعد برای نجات خود. «فَافْتَحْ نَجِّنِی»  ۱۳. با وجود تهدید و خفقان، گروهی از مردم به انبیاء ایمان می ‏آوردند. «وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۴. آنچه مهم است، همراهیِ عملی و مکتبی است، نه فیزیکی و ظاهری. «وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۵. مؤمنین مشمول دعای انبیاء هستند. «نَجِّنِی وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۶. ایمان به تنهایی کافی نیست، پیروی و همراهی لازم است. «وَ مَنْ مَعِیَ» چنان که در موارد دیگر نیز قرآن می ‏فرماید: «وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ» (هود، ۵۸، ۶۶ و ۹۴) حضرت هود مردم را هم به خدا متوجّه کرد: «فَاتَّقُوا اللَّهَ» هم به نبوّت: «وَ أَطِیعُونِ» و هم به معاد: «إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ»  مراد از روز بزرگ در این جا، همان قیامت است، گرچه در داستان حضرت شعیب به دنیا نیز روز عظیم گفته شده است. «فَأَخَذَهُمْ عَذابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کانَ عَذابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ» عذاب روز ابرِ آتش بار آنان را گرفت که آن عذاب روز بزرگی بود. (شعراء، ۱۸۹) پیام‌های سورۀ شعرا- آیات ۱۳۲ - ۱۳۶‌: ۱. تقوا بهترین راه تشکّر از خداوند است. «وَ اتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ»  ۲. هر کس خود می ‏داند چقدر مورد لطف خداوند قرار گرفته است. «أَمَدَّکُمْ بِما تَعْلَمُونَ»  ۳. کاخ ‏ها و ساختمان‏ های قوم عاد، با دامداری و باغ ‏ها و چشمه‏ ها همراه بود.«بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً ... بِأَنْعامٍ ... جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ»  ۴. اگر آمادگی و قابلیّت نباشد، موعظۀ انبیاء نیز اثری ندارد. «سَواءٌ عَلَیْنا» منبع: محسن قرائتی، تفسیر نور، ج‏۸، صفحات ۳۴۱ - ۳۵۰ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛