#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_شعرا
مهلت يافتن آنان و بهره بردن چند سال ديگر از دنيا، عذاب را از آنان دور نخواهد ساخت؟ (207)
ما هيچ شهرى را به عذاب ويران نكرديم و مردم آن را هلاك نساختيم مگر اينكه براى آنان پيامبرانى هشداردهنده بود؛ (208)
پيامبرانى كه به آنان تذكر مىدادند؛ و ما چنان نبودهايم كه پيش از فرستادن پيامبران، مردم را گرفتار عذاب كنيم، چرا كه ما ستم‌كار نبودهايم. (209)
قرآن كلام خداست و شياطين (جنّيان شرور) آن را فرود نياوردهاند. (210)
آنان درخور اين كار نيستند، زيرا موجوداتى فسادخواه و باطلگرا هستند و قرآن سراسر حق و پيراسته از باطل است، و آنها بر فرود آوردن قرآن ناتوانند، (211)
چرا كه از شنيدن اخبار آسمانى بركنار شدهاند (هرگاه به عالم برتر نزديك شوند تا خبرى از غيب دريافت كنند، با شهابهاى آسمانى رانده مىشوند). (212)
حال كه قرآن كلام خداست و همگان را از شرك برحذر مىدارد، مبادا با وجود خدا به پرستش معبودى ديگر روى بياورى كه در اين صورت از عذابشدگان خواهى شد. (213)
و هماكنون وقت آن است كه خويشاوندان نزديكتر خود را به كيفر شرك و بتپرستى هشدار دهى. (214)
و براى كسانى كه به تو ايمان آورده و از تو پيروى كردهاند بال و پر خويش فروگستر و آنان را پيرامون خود گرد آور و با آنان مهربان باش و با بردبارى به تربيتشان همّت گمار. (215)
پس اگر خويشاوندانت از پذيرش دعوت تو سرپيچى كردند، به آنان بگو: من از كردار شما دورى مىگزينم. (216)
و در كار مؤمنان و كافران بر آن خداوند مقتدر و مهربانى توكل كن كه با اقتدارش طغيان‌گران را كيفر و به رحمتش مؤمنان را رهايى مىدهد؛ (217)
همان كسى كه تو را هنگامى كه به نماز مىايستى مىبيند، (218)
و نيز حركت تو را در ميان سجدهكنندگان. (219)
آرى، به خدا توكّل كن كه همو شنوا و داناست. (220)
اى مشركان، شيطان قرآن را بر پيامبر القا نكرده‌است؛ آيا به شما خبر دهم كه شياطين بر چه كسانى فرود مىآيند و سخنانى را به آنان القا مىكنند؟ (221)
آنها بر هر دروغپرداز زشت‌كارى فرود مىآيند، و پيامبر نه دروغى بر زبان آورده و نه هرگز كارى ناپسند كرده‌است. (222)
آنها اخبارى را كه دزدانه از عالم برتر شنيدهاند، به هركس كه بر او فرود آيند القا مىكنند و بيش‌ترشان دروغ‌گو هستند و اخبار نادرست را در اختيار آن گروه از آدميان قرار مىدهند. (223)
مشركان مىگويند: تو شاعرى و قرآن شعر است؛ در صورتى كه شاعران چون دروغ مىبافند، گمراهان از آنان پيروى مىكنند، ولى پيروان تو همه در پى حقيقتاند. (224)
مگر نديدهاى كه شاعران در هر واديى گام مىنهند و براى سخنان خود هيچ مرزى نمىشناسند؟ (225)
و چيزهايى مىگويند كه خود انجام نمىدهند. (226)
جز آن شاعرانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه به وسيله هجو مشركان مورد ستم قرار گرفتهاند، با زبان شعر انتقام خود را از آنان گرفتهاند. و كسانى كه ستم كردهاند به زودى خواهند دانست كه به چه جايگاهى باز خواهند گشت. (227)
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇
┏━━━🍃═♥️━━━┓
@tartilvathdir96
┗━━━♥️═🍃━━━┛