🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۷۷ 🌷 یک شرط مهم برای قبول توبه: یکی از مهم ترین ویژگی های انسان که او را از جانداران دیگر جدا می کند، داشتن عقل و اختیار است. انسان به وسیله ی عقل، تفاوت حق و باطل، خوب و بد، درست و غلط و زشت و زیبا را می فهمد، و به وسیله‏ ی اختیار، یکی از آن دو را برمی گزیند. البته گاهی در تشخیص خوبی و بدی دچار اشتباه می¬شود؛ یا این که برای رسیدن به لذات زودگذر یا به سبب فریب افراد شیطان صفت، مرتکب گناه می شود؛ گناهانی که ممکن است مانع رسیدن او به سعادت ابدی اش شود. از این رو خدای مهربان، راه بازگشت و جبران را به روی انسان نبسته و دروازه‏ ی وسیع توبه را به بارگاه رحمتش گشوده است. امام چهارم ما شیعیان چه زیبا به خدا عرض می کند که «تو کسی هستی که برای بندگانت دری را به بخشایشت گشوده ای و نام آن را توبه گذاشته ای ... پس کسی که پس از باز بودن دروازه‏ی بارگاه رحمتت، باز هم از ورود به آن غفلت می ورزد، چه عذری دارد؟» . آری، توبه، یکی از بزرگ ترین الطاف خدا بر بندگانش است؛ زیرا به فرموده‏ ی امام باقر(ع)، شخصی که از گناهش توبه می کند، مانند کسی است که اصلاً گناهی نکرده است. امّا پاک شدن گناهان از نامه‏ ی اعمال به وسیله‏ ی توبه، شروطی دارد که بدون آن ها توبه‏ ی راستین انجام نمی شود. یکی از آن شروط، «جبران بدی ها با اعمال نیک» است. شخصی که می خواهد از گناهان خود توبه کند، باید با کارهای خوب، گذشته‏ ی تاریکش را جبران کند و در عمل نشان دهد که برای ساختن آینده ای روشن مصمّم شده است. این آیه‏ ی به همین نکته اشاره می کند و می فرماید که هر کس پس از گناه و ستمی که به خود یا دیگران روا داشته، اگر نیکی و خوبی را جایگزین آن کند، با بخشش و مهربانی خدا مواجه می شود. در آیات دیگری از قرآن نیز به این نکته‏ ی مهم اشاره شده است. مثلاً در آیه‏ ی 39 سوره‏ ی مائده می خوانیم: «هر کس پس از ظلمش توبه کند و [گذشتهاش را با انجام کارهای خوب] اصلاح نماید، خدا توبه اش را می پذیرد؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.» یا آیه‏ ی 54 سوره‏ ی انعام می فرماید: «هر گاه کسانی که به آیات ما ایمان دارند، نزد تو می آیند، بگو: درود بر شما؛ پروردگارتان رحمت را بر خودش واجب کرده است. هر کس از شما از روی نادانی مرتکب کار بدی شود و پس از آن توبه کند و [گذشته اش را با انجام کارهای خوب] اصلاح نماید، [مشمول رحمت خدا می شود؛ زیرا] او بسیار آمرزنده و مهربان است.» آیه‏ی 70 سوره‏ ی فرقان نیز به وضوح به این مطلب اشاره می کند و می فرماید: «[گنهکاران عذاب می شوند] مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و کارهای شایسته انجام دهند؛ که خدا گناهان آنان را به خوبی ها تبدیل می کند، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.» در حدیثی از امام صادق(ع) می خوانیم: «هرگز هیچ گناهی را کوچک نشمار؛ زیرا روزی تو را ناراحت می کند. و هرگز هیچ کار خوبی را ناچیز ندان؛ هرچند در چشمانت کوچک باشد؛ زیرا روزی خوشحالت می کند. و بدان که عاقبت هیچ چیزی بدتر از گناه نیست، و چیزی مانند آن، انسان را پشیمان نمی کند. و [این را نیز بدان که] هیچ چیزی مانند کار خوب، دنبال کار بد نمی رود و سریع تر به آن نمی رسد[تا آن را از بین ببرد]. آگاه باش که کار خوب، به یک گناه بزرگ که در گذشته انجام شده و انجام دهنده‏ اش آن را فراموش کرده، می رسد و آن را می گیرد و فرو می افکند و پس از این که [در کارنامه‏ ی عمل] ثبت شده، از بین می برد.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛