خون خدا برشی از کتاب کوفیان با چشم هایی حیرت زده به باران نگاه می کنند.به بارانی که هیچ گاه گمان نمی کردند به دعای حسین (علیه السلام) نازل شود.همه غرق در تعجب و حیرت اند. همه دست های شکر را بالا می برند. همه شاد و خوشحال اند.از خوشی درپوست خود نمی گنجند.به سوی حسین (علیه السلام )می روند.یکی سرو صورتش را می بوسد، دیگری او را بغل می گیرد.هرکس به طریقی ابراز محبت و سپاسگزاری می کند.کسی نمی داند این لطفی که حسین (علیه السلام )در حقشان کرده را چگونه می شود جبران کرد.