برشی از کتاب تاریخ تشنه غدیر : رسول خدا و به دنبال ایشان،علی علیه السلام از منبر و جایگاه خود فرود آمدند و در کنار جمعیت قرار گرفتند.مردم به سوی پیامبر اکرم و علی بن ابی طالب علیه السلام هجوم آوردند تا با آن دو بیعت کنند.حضرت دستور داد تا در آن صحرا دو خیمه برپا کردند.در یکی از آن ها خود و در دیگری علی علیه السلام نشست.پیامبر عمامه خود را که «سحاب» نام داشت،به عنوان تاج افتخار بر سر امیرالمومنان قرار داد و تا سه روز در آن محل اقامت کردند و مردم دسته دسته به خیمه ها می آمدند و با پیامبر تجدید عهد می کردند و سپس به خیمه علی علیه السلام می رفتند و با عنوان امیرالمومنین با ایشان بیعت می کردند و تبریک می گفتند. شور و غوغایی برپا بود؛هر کس دوست داشت زودتر از دیگری در بیعت کردن سبقت بگیرد.زن ها با گذاشتن دست خود در تشت آبی که پیش تر علی علیه السلام دست مبارکش را در ان زده بود ،مراسم بیعت را با وی انجام می دادند.حسان بن ثابت،شاعر معروف زمان پیامبر فرصت را غنیمت شمرد و با کسب اجازه از محضر رسول اکرم اشعاری را سرود و سپس در حضور پیامبر و علی علیه السلام و مردم قرائت کرد: «برخیز که من تو را برای جانشینی و راهنمایی خلق پس از خویش انتخاب کردم و من مولای هر کسی هستم که علی مولای اوست.شما درحالی که از صمیم قلب او را دوست دارید،از پیروان او باشید.»