طراحی جنگنده شفق شفق در اصل به عنوان یک جت آموزشی سبک طراحی شد و بعدها تصمیم به ساخت نوع جنگنده آن گرفته شد. براساس اطلاعات موجود و گفته‌های مقامات رسمی جنگنده شفق یک جنگنده مافوق صوت است. گفته می‌شود که شفق با استفاده از پوشش مخصوص و کند کردن سیگنال‌های رادار، ویژگی‌های پنهان‌کاری را ارائه می‌دهد. این جنگنده دارای دو صندلی پرتابی مارک روسی (سری K-۳۶D) برای هر دو خدمه است که پشت سر هم با خلبان در جلو و اپراتور/ مربی رادار در عقب و یک کابین دیجیتال تمام شیشه‌ای قابل مقایسه با انواع جنگنده‌های غربی است. از این کلاس آرایش دو صندلی فقط در پیکربندی شفق دو صندلی قابل اجرا است. مانند بسیاری از تحولات نظامی جدید دیگری که از ایران خارج می‌شوند، از شفق نیز اطلاعات عمومی کمی در دسترس است. گزارش شده است که نیروی این جنگنده از یک موتور توربوفن روسی Klimov RD-۳۳ تامین می‌شود که حدود ۱۱۲۳۰ پوند فوت نیروی رانش را ارائه می‌دهد (یا احتمالاً نوع بومی موتور J۷۹ آمریکایی، فناوری که ایرانی‌ها در گذشته تجربه آن را داشته‌اند). همچنین حداکثر سرعت این جنگنده تقریباً ۷۱۵ مایل در ساعت با سقف سرویس ۵۵۰۴۰ فوت و سرعت صعود ۲۱۶۵۰ فوت در دقیقه تخمین زده می‌شود. با این حال، در مورد تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شفق یک هواپیمای مافوق صوت یا مافوق صوت خواهد بود، گزارش‌ها متناقض هستند.