در فقه الرضاعلیه السلام مذکور است: 🌷که حمیه (پرهيز) و امساک (خودداری و کم خواری) سر همه دواهاست و ، خانه دردهاست و هر بدنی را بده آنچه او را عادت کرده. ⚘️فرمود: اجتناب کن از دوا خوردن تا بدنت تاب دارد 🌻فرمود: هرگاه گرسنه شوی طعام بخور، هرگاه تشنه شوی آب بخور، هرگاه که بول آمد بکن، تا ضرورت نشود جماع مکن، هرگاه که تو را گیرد خواب بکن، چون چنین کنی بدنت صحیح می باشد همیشه. 💐و فرمود: حق تعالی دوا را مانع می شود از تأثیر کردن تا وقتی که مقدر شده است که آن مرض تا آن وقت باشد، چون آن مدت منقضی شد دوا را رخصت اثر می دهد و به آن دوا شفا می یابد، مگر آن که پیش از آن مدت دعا یا تصدق یا کارهای خیر بکند که خدا پیشتر از آن مدت دوا را رخصت تأثیر دهد. 🌺فرمود: در شفای هر دردی هست، هرکه یک انگشت عسل ناشتا بخورد بلغم را دفع می کند، سودا را برطرف می کند، ذهن را صاف می کند هرگاه باکندر خورده شود. و آب سرد(دمای کوزه) حرارت را فرو می نشاند، طعام را هضم می کند، اخلاطی که در فم معده است می گدازد، تب را برطرف می کند. 🏵فرمود: اگر چیزی بدن را فربه کند، مالیدن بدن است، جامه های نرم پوشیدن و بوی خوش کردن و حمام رفتن. اگر مرده را مالندگی کنند، زنده شود بعید نیست. و تصدق (صدقه دادن) ، بلاهای آسمانی را دفع می‌کند، قضای محکم را برطرف می کند. ... 🌸فرمود: منتهای پرهیز و امساک چهارده روز است، پرهیز نه آن است که چیزی نخورد، بلکه آن است که کمتر بخورد، که صحت و مرض در بدن آدمی با یکدیگر در مقام معارضه و مقاتله اند، پس هر وقت که صحت غالب آمد، بیماربه شعور می آید، اشتهای به هم می رساند، پس هرگاه که طعام بطلبد بدهد که شاید شفایش در آن باشد. 🌼فرمود: شفای هر درد در قرآن است، پس بیماران خود را مداوا کنید به تصدق، و طلب کنید به قرآن، هرکه را قرآن شفا ندهد، هیچ چیز سبب شفای او نیست. علیه اسلام @teb_islami_najafabad