🌸☘ 🔴 گریه و تسکین روح ✍ گريه مانند خنده، از نيازهاى طبيعى انسان است و ريشه در خلقت و طبيعت بشر دارد. از اين رو، خداوند متعال، اين دو پديده را مستقيما به خود، نسبت مى دهد: وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَى. و اوست كه مى خنداند و مى گرياند. 📚 سوره نجم، آیه 43 وقتى اندوه به نهايت برسد، انسان ديگر نمى تواند گريه كند، چنان كه در حكمت هاى منسوب به امام على عليه السلام آمده است: إذا تَناهَى الغَمُّ انقَطَعَ الدَّمعُ. هر گاه غم به اوج رسد، اشک قطع مى شود. 📚 ابن ابی الحدید، ج 20: 295 بر اين اساس، پيش از اين كه اندوه، به اين مرحله خطرناک برسد، بايد با گريه درمانى از شدت آن كاسته گردد. در بعضی از روایات، از بکاء، با عنوان تسکین غم و اندوه یاد شده است؛ چنان‌ که از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند: مَن خَافَ عَلَی نَفسِهِ مِن وَجدٍ بِمُصیبَةٍ فَلیُفِض مِن دُمُوعِهِ، فَإِنَّهُ یَسکُنُ عَنهُ. هر کس از غم و اندوه مصیبتی بر جان خویش ترسید، اشک بریزد، همانا که آن تسکین غمش می‌باشد. 📚 ابن‌بابویه، ج 1: 187