اختلاف دقیقا از جایی شروع میشه که روزی نقطه قوت بود! نمی‌دونم دقیقا کِی و کجا ولی خاطرم هست که بارها روی این جمله پافشاری کردم: خراب کردن بازی کاری نداره رفیق جان... حتی اگه خسته بشیم و روزگار سخت‌ترش کنه! حتی اگه غبار بگیره رفاقت‌مون و دل‌خور باشیم از هم! حتی اگه هم‌دلی‌مون به هم‌فکری ختم نشه! رها کن رفیق جان نذار حرفی بیاد روی زبونت که خودت می‌دونی غلطه... جانِ کلام رو بذار از کتاب خدا بگم برات سوره انفال يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ می‌فرماد که اگه داشته باشی از حریفت جلویی! توان تو رو چند برابر میکنه... مهم نیست توی تشکیلات چند نفر باشی، قوت جمع‌ها به داشتن صبر آدم‌هاشه چقدر عجیبه این نعمت و چه سخته تلاش کنی بدستش بیاری‌... پانویس در دومین شب از لوکیشن بیمارستان بهشتی با وحشتی عجیب از کدخوردن‌های نزدیک سحر الهی شکر @tele_text