اواخر مراسم امشب از فضای هیات خارج شدم. هم کمی خسته بودم و هم با آشیخ علی کاری داشتم... از روی عادت پیام‌هارو نگاهی انداختم یک پیام قدیمی که گویا هفته پیش برایم فرستاده شده بود و مع‌الاسف در زمان مقرر توجهی نکرده بودم. حیف سریع خواندم و البته همچنان دارم می‌خوانم از بس که دارد! از استاد به شاگرد موضوع: دین داری گزینشی(عده‌ای مسلوک و عده‌ای متروک) برای امثال اینجانب که از جذابیت فرم به اثر محتوا می‌رسیم، بی‌نظیر بود. نوشته بود: این زمانه بر سر جنگ است؛ سلاحت کو؟ آری اگر به اندرونی جنگ عزیمت کرده‌اید ولی بدرد زخم‌های آخرالزمانی نمی‌خورید، بروید خدا روزی‌تان را در زمانه دیگری حواله کند. @tele_text