🔴 ، فاقد قدرت بازدارندگی در ایران! اساسی‌‌ترین مشکل ایران ، است که تاثیر قوانین را ما در شئون زندگی‌ افراد جامعه نمی‌بینیم و همینطور افراد جامعه نیز مسولیتی در قبال نظام قانونی احساس نمیکنند. گویا تنها زمانی ساحت قانون را درک میکنند که خود به دنبال مجازات دیگری باشند یا اینکه خود در انتظار مجازات باشند در این حالات توجهی‌ به قانون پیدا میشود. فقدان این مهم آنجا خود را نشان میدهد که در واقع بسیاری از روابط فردی افراد در اجتماع بر اساس درک قوانین موجود تنظیم میشوند نه صرفا وجود خود قوانین. به عنوان مثال در اروپا طرفداری و حمایت از نژاد پرستی‌ جرم دارد، به عبارتی خلاف قانون است. درک از این قانون در کشور‌های شمال اروپا سبب شده است که افراد جامعه رفتار و افکار نژاد پرستانه خود را به صورت آشکار بروز ندهند. در واقع اساسی‌‌ترین اصل از وجود قانون، بر میگردد به مساله برمی‌گردد، نه مجازات. بحث مجازات زمانی مطرح میشود که افراد دیگر به بازدارندگی قانون توجه نداشته باشند. این در حالیست که در ایران ما هیچ وقت شاهد درک افراد جامعه از قانون و قوانین موجود نبود ایم به عبارتی وجود قانون و قوانین در ایران در کلیت فاقدباز دارندگی است. حتی فقدان بازدارندگی از تخلف نیز در بین قانون گذاران وجود داشته و دارد. قانون گذاران نیز به دلیل منافع شخصی‌ و یا حزبی خود ترجیح میدهند که از این ساحت عبور کنند و همواره راه‌های فرار قانونی را بهتر از خود قانون و قوانین میدانند و درک میکنند. @Terrorofmedia