آیت الله حق شناس ببین داداش جون! الشَهرُ شَهری، و العبدُ عَبدی، و الرحمهُ رحمتی، ماه، ماه خودم است، رجب شهرالله است، عبد هم عبد من است، عبد یعنی چه؟ مرکب از سه تا حرف: عين ، ب و دال. «عين» یعنی پروردگارا من اگر تا به حالا بنده نبودم، حالا بنده شدم! حالا مقررات تو را در حد أنزل (= حداقل) که ترک محرمات و فعل واجبات باشد - ان شاء الله - در این ماه بروی چشم خواهم گذاشت و انجام خواهم داد. «ب» بَون است، یعنی دوری یعنی از آن چیزهایی که عدم رضایت تو نسبت به آنهاست، من در این ماه از آنها دوری می جویم. «د» دُنو است، یعنی علاوه بر اینکه از مبعدات تو دوری می جویم، وسیله ی مقربات به سوی تو را هم فراهم می کنم. مواعظ 2 ص 31 کانال تذکرة الاولیاء @tezkar در ایتا eitaa.com/tezkar سروش https://Sapp.ir/tezkar