‍ ‌‌♦️هو العلی العظیم‌‌♦️ چه خوب است برای یک بار در این هنگامه ی پر طمطراق سایه های چنبره زده بر وجود شکننده ات، به قوت آسمانی نهادینه شده در عمیق ترین لایه های هستی ات اعتماد کنی. دست عیسوی ات را از درون،برون کشی و ابرهای متراکم تیره و تار در پیش چشمانت را کنار بزنی، جایگاه نورت را بیابی آنجا بدون اینکه دیگران بدانند بنشینی و بی صدا در مرکز و کانون خویشتن سفر کنی. آنجاست که افکار آرام آرام تبدیل به اصوات می شوند در ابتدا شلوغند و جهت دار و مبهم در ادامه وقتی قوت جمع کردن یافتی،خاطره ها در مدار صحیح خویش قرار می گیرند صوت ها تبدیل به دیدنی ها می شوند و سخن از رازی مرموز در مکنون وجودت خواهند گفت. اسراری که ده ها هزار سالست ابلیسیان آن را به هزار شگرد از انسان پنهان می دارند. اگر قوت تمرکز و تطبیق عالم های نهفته در وجودت روزی ات باشد، خواهی دید که هستی از افق ادراکی ات به زبان فهم تو با تو سخن می گوید. در آنجاست که معلوم می شود قرآن کریم چیست و حاملان آن چه شاهکاری برای انسان آورده اند. زحمت این رجوع را کلمات آن به عهده می گیرند و راه را برای رسیدن به خاموشیِ کانون هموار می کنند. در آن طوفان و گردباد سهمگین لایه ی زیرین که خود را محبوس و اسیر آن می پنداشتی و گمان می کردی که بی اعتباری ات نزد اهل اعتبار جراحتی به ساحت حرکت آسمانی ات وارد کرده است، نوایی زلال را می شنوی که از پیوستن جمله ی کیهان و اکوان در برابر تو به شکل کلماتی هویدا می شوند که هزاران بار آن را دیده بودی اما ندیده بودی: "ما ودّعک ربک و ما قلی" حضرت غیب الغیوبی عالم که مشرف به ساحت ظاهر هاست هیچ گاه تو را رها نکرده و هیچ گاه بر چشمه ی وجودت خشمگین نبوده است. تو در دایره ی قضاوت های تلخ از خویشتن محبوس شده ای و این تلقین مکرر هزار باره که هر روز در برابرت قد علم کرده و اعماق وجودت را زخمی و در هم شکسته می کند ،همان شگردی است که شیطان در اردوگاه عدم ها برای رهاندن خویش از غم تنهایی هزاران ساله اش  به وسیله ی آن لشکر کشی می کند. تردید نداشته باش که تحفه ای هستی برای خویشتن، که نمونه ی مشابه در ازل و ابد نداشته ای. سفرت را آغاز کن و بدان بی توجهی های دیگران و روی گرداندن های آنان از تو، هدیه ای لاهوتی برای توست که اگر مخزن رموز آن را در هم شکنی،گوهرهای لایزالی غیرت و عشق خدا نسبت به خودت را در آن خواهی یافت که او میخواهد برای او باشی. که اگر با او باشی با همه ای و اگر بی او بودی،وجهه داشتن نزد نیستی ها جز طنزی تلخ برای اهل حقیقت نیست. خودت را باور نکن! بلکه خود الهی ات را جستجو کن و به آن باور داشته باش و بدان هیچ گاه رها نشده ای و بی دلیل در این چینش راز آلود کثرات در این زمان و مکان خویشتن را ادراک نمی کنی. این ترکیب ماورایی الفاظ را که هزاران هزارا عالم را در پس خویش پنهان کرده اند هر روز به تعداد نفس هایت زمزمه کن: ما ودّعک ربک و ما قلی(سوره ی ضحی) و  رسالت مخصوص خویش را از ورای تجلی آن کشف کن. المکتوبات فی النجف الاشرف @m_h_esfahani