🔻▫️ تفسیر اجمالی#حکمت ۳۰ نهج‌البلاغه ‮امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه‌اش به همۀ معصيت‌كاران هشدار مى‌دهد كه از صبر الهى در مقابل معاصى‌شان مغرور نشوند. مى‌فرمايد: «(از مجازات الهى) برحذر باش برحذر باش، به خدا سوگند آن‌قدر پرده‌پوشى كرده كه گويى آمرزيده است»؛ (الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ‌ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّىٰ‌ كَأَنَّهُ‌ قَدْ غَفَرَ) . اشاره به اين‌كه يكى از صفات پروردگار، ستار العيوب بودن است. با رحمت واسعه‌اش گناهان پنهانى بندگان را افشا نمى‌كند تا آبروى آنها در نزد دوست و دشمن ريخته نشود شايد بيدار شوند به سوى خدا باز گردند و از گناهان خويش توبه كنند و دست بردارند. اما بسيار مى‌شود كه افراد از اين لطف و رحمت الهى سوء استفاده مى‌كنند و گمان دارند گناهى نكرده‌اند يا اگر گناهى مرتكب شده‌اند خداوند بدون توبه آنها را مشمول عفو خود قرار داده است. امام عليه السلام در اينجا هشدار مى‌دهد كه از اين لطف و عنايت الهى مغرور نشويد به خصوص اين‌كه ممكن است اين از قبيل نعمت‌هاى استدراجى باشد يعنى خداوند گروهى از گنهكاران را لايق عفو و بخشش نمى‌بيند؛ آنها را به حال خود رها مى‌كند تا مجازاتشان را به تأخير بيندازد تا پشتشان از بار گناه سنگين شود و آنگاه به شدت آنها را گرفته و مجازات مى‌كند. در ضمن اين سخن درسى است براى بندگان كه آنها هم ستار العيوب باشند و به محض اطلاع از گناهان پنهانى كسى، به افشاگرى برنخيزند و آبرويش را نريزند و به او مجال اصلاح خويشتن و توبه دهند. اضافه بر اين كمتر كسى است كه عيب و خطايى در پنهان نداشته باشد اگر باب افشاگرى گشوده شود، همگان نسبت به يكديگر بى‌اعتماد مى‌شوند و سرمايۀ اصلى جامعه كه اعتماد است از دست مى‌رود. ━💠🍃🌺🍃💠━ @thaqalayn110