🔰 بهار و درس های مقامات معنوی استاد غلامعباس هاشمی ❇️ شهودی به باطن آسمان و زمین 🔸 بهار، جلوه ای از باطن آسمان و زمین را نشان می دهد؛ باطن آسمان و زمین، تصویری روشن تر از مالکیت علی الاطلاق ذات ربوبی بر قلمرو هستی است. خدای سبحان اگر چه به بندگان برگزیده خویش باطن آفرینش را می نمایاند چنانکه فرمود: وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ (انعام ٧۵) اما با بهار نیز جلوه هایی از باطن آفرینش را به عموم خردمندان هویدا می کند: أَوَلَمْ يَنظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَ مَا خَلَقَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ.. (اعراف ١٨۵) خدای سبحان در این فصل، رحمت و قدرتش را نمایانده و دیده ای می خواهد تا جلوه جمال و کمالش را در لباس بهاری ببیند. با صد هزار جلوه برون آمدی که من با صد هزار دیده تماشا کنم تو را لزوم اندیشیدن در نشانه های حق، همیشگی است ولی اوج طلوع آیات رحمت و قدرت حق، فصل بهار است پس وظیفه این است که اوقات به غفلت نگذرد و از نشانه های حق اعراض نشود زیرا کسی که به غفلت یا تغافل از نشانه های حق در دنیا روی گرداند چشمان او از مشاهده جمال و کمال الهی در آخرت پوشیده خواهد شد. نشانه تامل در ایات الهی نیز خشوع و شکرگزاری و عبادت است. در سوره مبارکه طه به نابینایی برخی از انسان ها تصریح شده و این کنایه از این است که آنان در قیامت راه نجاتی پیدا نمی کنند و آثار رحمت و مغفرت حق را نمی بینند، اینان کسانی اند که در دنیا هنگام ظهور و بروز نشانه های حق، رویگردان بوده اند. آنگاه انسان نابینا با شگفتی می گوید: قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﭼﻪ ﻣﺮﺍ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻛﺮﺩی، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮﺩم؟(طه١٢٥) قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَىٰ (طه ١٢۶) خداوند ﻣﻰفرماید: ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩی ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻮید. و این است معنای کوری در اخرت که فرمود هر کس ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ کوردل باشد، ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ نیز ﻛﻮﺭﺩﻝ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. وَمَن كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا .(اسراء ٧٢) هر که امروز نبیند اثر قدرت او غالب آنست که فرداش نبیند دیدار ❇️ احیای جان های مرده بهار طبیعت یاد آور این مهم است که نسیم دل انگیز و باران پاک می تواند زمین خشک و مرده را طراوت بخشد و شکوفا نماید. زمین از خاک است و ادمی نیز چنین است: يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن تُرَابٍ (حج ۵) از همین روی همان گونه که نَفَس خاک با نسیم و باران بهاری به جریان می افتد: وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ.(حج٥) نفْس انسان نیز تنها با نسیم جان و آب حیات احیاء می گردد که سر سپردگی به آستان وحی و عترت علیهم السلام است يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ...(انفال٢۴). ❇️ ازخزان طبیعت تا خزان آدمی فصل بهار پس از زمستانی فرا رسیده که در آن تمام شاخ و برگ درختان و طبیعت ریخته بود و گویی فصلی را درختان تنومند با ریختن همه جاذبه ها و خود نمایی ها به سجده افتاده بودند و تا فصلی این چنین سر از بلندی فرود نیاورد به سربلندی نخواهد رسید. ایاک نعبد است زمستان دعای باغ و اندر بهار گوید ایاک نستعین فصل خزان آدمی اوقات خضوع اوست، تا انسان فصلی با خضوع در برابر خالقش بندگی نکند و عبادات از روی عادت و کسالت و رعب و طمع عبور ننماید به فصل رشد وشکوفایی خاک وجودش نخواهد رسید، پس رسیدن ادمی در رهیدن اوست. ❇️ فناء خاکیان پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرموده اند :اِذَا رَأَیتُمُ الرَّبِیعَ فَاَکْثِرُوا ذِکرَ النُّشُور. هرگاه بهار را دیدید بسیار یاد قیامت کنید. این حدیث بلند ما را به معاد شناسی بهار متوجه نموده است. بهار به ما می آموزد هر چه در زمین روییده رفتنی است و هر چه از خاک است فانی است اما دو باره با قدرت حق، رفتگان بر می گردند و مردگان زنده می شوند و این سنتی است دیرین که گریزی از آن نیست و دیر یا زود ما نیز مشمول این سیره کهن خواهیم شد "مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَ فِيهَا نُعِيدُكُمْ وَ مِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ" (طه ۵۵) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ، ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺮﻭﻧﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ