صلح یا هُدنه؟ (پاسخ به یک پرسش بنیادین در باب یک اصطلاح استعمارشده در جنگ شناختی) به مناسبت واقعه تاریخی صلح امام حسن (علیه السلام) مناسب دیدم نکته مهمی که در این روزها به صورت مستمر در کلاسهای آموزشی مطرح میکنم با بزرگواران در میان بگذارم و آن مسئله کنترل ذهن در جنگ شناختی توسط استعمار واژه ها است؛ یکی از ابزارهای دشمن و امپراتوری رسانه که از صدر اسلام تاکنون و حتی در اعصار انبیای الهی برای تسخیر ذهنها و آگاهیها وجود داشته، وسیله ای به نام #استعمار_واژه بوده و هست. قضیه صلح امام حسن (علیه السلام) با معاویه (لعنه الله علیه) از این آسیب و استعمار مستثنا نبوده به گونه ای که اگر از اغلب عموم جامعه و اکثر فرهیختگان غیرمتخصص در مسائل دین درباره مسئله صلح امام حسن (علیه السلام) بپرسید که صلح در اینجا به چه معناست؟ پاسخ میدهند: سازش؛ فارغ از بررسی و وارسی علل چنین نگاهی در میان مردم و فرهیختگان مذکور، این در حالیست که اساسا میان حق و باطل، صلح به معنای سازش، وجود ندارد و هرگونه سازشی نشانه بطلان جبهه به ظاهر حق است. بنابراین اگر شما بند ۱۱ گانه قرارداد را مطالعه کنید، هیچگونه مطلبی که حکایت از سازش باشد از آن بدست نمی آید و صرفا این قرارداد به مثابه #آتش_بس (هُدنه) بوده تا تجدید قوای راهبردی رخ دهد و امام بتواند کادرسازی زیرزمینی خود را تقویت کند. و هدف از ترجمه این قرارداد به صلح (سازش) در جهت تسخیر ذهن برای موفقیت در #اختلال_شناختی و در نتیجه #سوء_تحلیل می باشد. که نمونه همین اختلال در تاریخ معاصر امام نیز یافت شده (مانند: صدور جمله "یا مُذلّ المومنین" از ...) برای اطلاعات دقیق و تحلیلی حتما دو کتاب #صلح_امام_حسن (علیه السلام) و #انسان_۲۵۰_ساله بخش مربوط به این امام همام، ترجمه و تالیف مقام معظم رهبری رو مطالعه کنید. ✅ کانال مهدی عنایت زاده https://eitaa.com/tmahdienayatzadeh