از پا افتاده‏ام؛ از بس که کنار هر جنازه صدچاک زانو زدم و نشانی از شهیدم ندیدم. بعد از آن همه آوارگی و اسارت و در به دری، برایم رمقی نمانده که میان سر و تن های از هم جدا، سعی میان صفا و مروه کنم.خودت را به من نشان بده، ای بی‏نشانه‏! روا مدار که زینب گونه با پای پر آبله و قامت خمیده، در میان کشته‏های نینوا بچرخم و زمین بخورم و تو را نیابم….. آری ما هنوز شرمنده خون شهداییم هنوز شرمنده خانواده شهداییم هنوز شرمنده شهدای گمنامیم هنوز شرمنده شهدای مفقودیم ما هنوز شرمنده آن مادر شهیدی هستیم که از آن جوان برومندش یک تکه استخوان و پلاک برایش آوردند .... ای وای از جهالتمان که ۱۴۰۰ سال پیش در حق حسین بن علی جفا کردیم و الان در حق امام زمان و نائب بر حقشان آقا سیدعلی.... به چه قیمت اما؟!..... نکند ما اهل کوفه هستیم علی تنها بماند ....😞