⛔️جدایی دین از سیاست!؟ : 🔸اگر قيام انبيا دينی است، انگيزه‌ی قيام آن ها اصلاح همه‌ی شؤون دينی و دنيايی انسان ها خواهد بود. به يقين، كسی كه دين را در گوشه ای از شؤون زندگی مردم خلاصه می كند، نهضت انبيا را نيز يك بُعدی می داند؛ اگر كسی دين را از سياست جدا بداند، هدف انبيا را هم در يك گوشه خلاصه می كند و اگر به خودش اجازه ندهد كه هدف انبيا را در گوشه ای تلخيص كند، هدف امامان را در يك بُعد خلاصه می كند. نيز اگر نتوانست قلمرو قيام امامان معصوم (عليهم السلام) را تهديد نمايد، در گام بعدی رسالت علما و جانشينان ائمه را در يك گوشه خلاصه می كند. 🔹خلاصه آن كه اگر تفكّر كسی جدايی دين از سياست باشد، او نمی تواند بپذيرد كه رهبر دينی قيامی سياسی داشته باشد؛ زيرا چنين متفكری جهان را فقط در بُعد تعليم و تهذيب، شايسته‌ی رهبری می شناسد و نه در ابعاد ديگر؛ ولي حق اين است كه دين برای اصلاح همه‌ی شؤون مردم است و قيام انبيا كه از طرف خدای سبحان دين الهی را آورده اند و نيز قيام امامان كه حافظان همان دينند و نهضت علمای عادل كه وارثان همان امامانند، همگی برای اصلاح تمام شؤون مردم است و اين همان قيام سياسی است. 🔸سالار شهيدان، جانشين پيامبر بوده و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دين الهی را آورده است و دين خدا گذشته از جريان و جنبه های عبادی و داد و ستدها و قوانين و برنامه های فردي، دارای حدود، قصاص، تعزيرات، روابط بين الملل و مانند آن است. 🔹قهراً قيام امام حسين (عليه السلام) كه برای احياي مآثر و ارائه‌ی آثار دين الهی بود، قيام همه جانبه است. از اين رو، آن حضرت در وصيّت نامه‌ی خود مرقوم فرمودند: من به اين منظور قيام كردم كه امور امت جدّم را اصلاح كنم؛ «خرجت لطلب الإصلاح فى أُمّة جدى رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم)». 🔸اصلاح امور امّت بدون مبارزه‌ی فراگير ميسّر نيست؛ زيرا ديگرانديشان و سياست بازان، تا بحث دين در محدوده های ذهنی است، چندان به رهبران الهی توجّه ندارند؛ امّا وقتی كه بحث دين از مسائل ذهنی به عينيّت منتقل می شود و مانع تهاجم بيگانگان به حريم آيين خدا می گردد و جلوی اِعمال غرايز سركش و لگام گسيخته‌ی برخی را می گيرد، آن گروه ها با انبيا درگير می شوند. 📚منبع:کتاب شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی 🔻 طلاب پاسخگو 🔻 🌹 @Tollabe_pasokhgoo