ملاک، رضایت امام علیه‌السلام است؛ نه سخن مردم
در روایت آمده که «روزی یونس بن عبدالرحمن(که مقابل فرقه واقفیه ایستاد) ميهمان حضرت #امام_رضا علیه السلام بود.
عده‌ای از اهل بصره نزد حضرت آمدند و اجازۀ ورود خواستند.
#امام_رضا علیه السلام از يونس خواستند كه در اتاق مجاور بماند، آن عده بعد از احوالپرسی شروع به بدگويي از يونس كردند و #امام_رضا علیه السلام سرشان را به زير انداخته بودند و چيزی نمی فرمودند؛ چرا که حتی اين مقدار ظرفيت نداشتند كه امام در نزد آنان از يونس دفاع كنند. بعد كه آن افراد رفتند، حضرت علیه السلام، يونس را صدا زدند.
يونس گريه می كرد و می گفت: آقا می بينيد اینها که از شیعیان هستند، با من چه مي‌كنند؟
#امام_رضا علیه‌السلام فرمودند: چه اشكالی دارد؟ وقتی كه امام تو از تو راضي است، بگذار هر چه می خواهند، بگويند.
بعد حضرت به یونس فرمودند: اگر در دست راست تو مرواریدی باشد و مردم بگویند: کلوخ و پشگل است، یا کلوخ و پشگلی در دست تو باشد، و مردم بگویند مروارید است، آیا تو را سودی می‌رساند؟ یونس گفت: خیر. حضرت فرمودند: وضع تو هم اینگونه است.
وقتی تو بر راه صحیح هستی و امامت از تو راضی است ، سخن مردم ضرری به تو نمی‌زند.»
عن جَعْفَرِ بْنِ عِيسَى، قَالَ، كُنَّا عِنْدَ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا وَ عِنْدَهُ يُونُسُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، إِذَا اسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ، فَأَوْمَى أَبُو الْحَسَنِ علیه السلام إِلَى يُونُسَ: ادْخُلِ الْبَيْتَ! فَإِذَا بَيْتٌ مُسْبَلٌ عَلَيْهِ سِتْرٌ، وَ إِيَّاكَ أَنْ تَتَحَرَّكَ حَتَّى تُؤْذَنَ لَكَ! فَدَخَلَ الْبَصْرِيُّونَ وَ أَكْثَرُوا مِنَ الْوَقِيعَةِ وَ الْقَوْلِ فِي يُونُسَ، وَ أَبُو الْحَسَنِ علیه السلام مُطْرِقٌ، حَتَّى لَمَّا أَكْثَرُوا وَ قَامُوا فَوَدَّعُوا وَ خَرَجُوا: فَأَذِنَ لِيُونُسَ بِالْخُرُوجِ، فَخَرَجَ بَاكِياً فَقَالَ: جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ إِنِّي أُحَامِي عَنْ هَذِهِ الْمَقَالَةِ وَ هَذِهِ حَالِي عِنْدَ أَصْحَابِي! فَقَالَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ علیه السلام: يَا يُونُسُ وَ مَا عَلَيْكَ مِمَّا يَقُولُونَ إِذَا كَانَ إِمَامُكَ عَنْكَ رَاضِياً! يَا يُونُسُ حَدِّثِ النَّاسَ بِمَا يَعْرِفُونَ، وَ اتْرُكْهُمْ مِمَّا لَا يَعْرِفُونَ، كَأَنَّكَ تُرِيدُ أَنْ تُكَذَّبَ عَلَى اللَّهِ فِي عَرْشِهِ، يَا يُونُسُ وَ مَا عَلَيْكَ أَنْ لَوْ كَانَ فِي يَدِكَ الْيُمْنَى دُرَّةٌ ثُمَّ قَالَ النَّاسُ بَعْرَةٌ، أَوْ بَعْرَةٌ فَقَالَ النَّاسُ دُرَّةٌ، هَلْ يَنْفَعُكَ ذَلِكَ شَيْئاً فَقُلْتُ لَا، فَقَالَ: هَكَذَا أَنْتَ يَا يُونُسُ، إِذْ كُنْتَ عَلَى الصَّوَابِ وَ كَانَ إِمَامُكَ عَنْكَ رَاضِياً لَمْ يَضُرَّكَ مَا قَالَ النَّاسُ».
📚بحارالأنوار، ج٢، ص۶۶، ح۵