آیت الله العظمی جوادی آملی: روز عرفه روز دعا و نيايش است. روايات فراوانی درباره اعمال روز عرفه و هنگام وقوف در عرفات، به ويژه كيفيت دعا در آن موقف نقل شده كه بخشی از آن ها در خصوص دعاهاي آن روز، و بخشی نيز در اهتمام و ترغيب به دعا كردن به ديگران است، به گونه ای كه برخی شاگردان اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم‌ السلام) قسمت مهم همّت خويش را در آن سرزمين كه دعاها در آن مستجاب است، صرف دعا برای غير می كردند.  علی بن ابراهيم در اين باره از پدرش نقل كرده كه گفت: عبدالله بن جندب را در عرفات ديدم كه زمانی طولانی دست به سوی آسمان بلند كرده، سيلاب اشك از گونه هايش بر زمين سرازير بود، به گونه ای كه من شخص ديگری را اين چنين در حال مناجات نديدم. هنگامی كه مردم از عرفات عازم مشعر بودند به او گفتم: كسی را بهتر از تو در حال نيايش نديدم. عبدالله گفت: به خدا سوگند در آن حال فقط برادرانم را دعا مي كردم، زيرا از امام كاظم (عليه‌ السلام) شنيدم كه فرمود: كسی كه به دور از چشم برادر (ايمانی اش) در حق وی دعا كند از جانب عرش ندا داده می شود كه صدهزار برابر آنچه برای او خواستی نصيب تو خواهد شد: مَنْ دَعا لأخيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ نُودِيَ مِنَ الْعَرْشِ: وَلَكَ مِائَةُ ألْفِ ضِعْفٍ مِثْله، پس شايسته نبود كه من صد هزار برابر دعای مستجاب را به خاطر يك دعا كه برآورده شدنش معلوم نيست واگذارم. سود دعا برای ديگران آن است كه فرشتگان از خداوند برای داعی چند برابر آن را مي طلبند و چون آنان بدون اذن خدا سخن نمي گويند: (لايَسبِقونَهُ بِالقَولِ وهُم بِاَمرِهِ يَعمَلون) و هرچه را بخواهند مطلوب بلكه مأمورٌ به الهی است، به يقين دعايشان مستجاب است. کتاب جرعه ای از صهبای حج صفحه٢٣٨ #عرفه ❇️@toobehnasooh