👆 #ادامه: همه‌ی ما يک زمانی از دنیا می‌رویم؛ ای کاش وقتی جسممان را رها کرديم، به عينه ببينيم که سال‌ها روی بال مادر مهربان نشستيم و مستقر هستيم و همان‌طور که پرها به بالِ پرنده چسبيده‌اند، ما هم مثل پرها به بالِ شما چسبيده‌ايم و ريشه در جانِ شما داريم؛ ريشه در وجود شما داريم. يک پَر اين نيست که با آب دهان به بال چسبيده باشد، درون پيکره‌ی بال است، ريشه در بالِ پرنده دارد، لذا هرقدر پرنده بال بزند؛ پرهايش نمی‌ريزد، چون ريشه در جسم پرنده دارد. «سَيَذَّکَّرُ مَنْ يَخْشی» در آيه ۱۰ سوره أعلی اين است، یعنی برويد؛ نزديک شويد، بچسبيد، #وصل شويد، جزئی از پيکره شويد، ريشه در پيکره داشته باشيد تا هيچ‌وقت جدا نشويم. پَر، وصل به پيکره است، ريشه در پيکره دارد و از پيکره تغذيه می‌شود و بزرگ می‌شود؛ پَر ابتدا کوچک است، به تدريج بزرگ می‌شود. از چه تغذيه می‌شود؟ از پيکره‌ی پرنده #تغذيه می‌شود. بچه‌های فاطمه زهرا سلام الله علیها این گونه‌اند.
🌹 ما هم بايد همين‌طور شويم. همه تغذيه‌مان بايد از #نورِ مادر مهربان سلام الله عليها باشد. او هميشه محبت داشته، او هميشه محبت دارد، او هميشه محبت خواهد داشت، ما باید مواظبت کنيم که شيطان ما را جدا نکند، #شيطان ما را غافل نکند. به خواسته‌های مادر اعتنا کنيم؛ خواسته‌های ایشان را با گوش فطرت می‌توانيم بشنويم و دنبال #رضايت ايشان باشيم، او هميشه محبت داشته و دارد و خواهد داشت و إن‌شاءالله هميشه از محبت هايش بهره‌مند شويم؛ «إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحيمُ».
🆔 @torab_bash