شب در فرهنگ و ادب ما، یک نماد کهن است برای چیرگی ظلم و ظلمت بر آفاق زندگی ایرانی. هنگامی که شکست می‌خوریم، سرودمان این است: چرا شب ما سحر ندارد؟ یلدا، هم دیرنده‌ترین شب است و آغازی بر سرمای سوزنده‌ی زمستان.      اما از دل این شب سیاه، برای مردم ما خورشید می‌زاید... این یعنی به نیروی عشق و امید، یلدای دیجور تبدیل می‌شود به شبی روشن؛ شبی شاد و چراغان. «شب یلدا اگرچه دراز بود زایل شود و صبح جهان‌افروز روی نماید» یلدای شما فرح‌بخش و سرشار از شادی باد! 🌙❤️ انجمن علمی گردشگری دانشگاه اصفهان @tourism_ui