▫️اجازه از رسول ✍️ در فصلِ دوم گفته شد که مومنان باید برای رسیدن به یک جامعه ایمانی، اطاعت مطلق از پیامبر داشته باشند. در همین راستا، بحثِ فراخوانِ پیامبر و افشایِ کارشکنی هایِ جریان هایِ متخلف و دروغگو را در فصل دوم پیشتِ سر گذاشتیم. ✋ اما سختگیری هایِ مزبور برای جریان هایِ متخلف، ممکن است موجبِ بروز محدودیت هائی در جامعه شود و مثلا عده ای تصور کنند نمیشود برای شرکت در امرِ اجتماعی، عذر آورد. خدا در این بخش با بیانی همراه با انعطاف، به توصیفِ مومنِ واقعی می پردازد: ➕ مومنانِ واقعی فقط کسانی اند که ضمنِ ایمان به خدا و رسول، عملا پیامبر را در "امرِ جامع" همراهی میکنند و بدونِ اجازه از محضرِ ایشان خارج نمیشوند: "إنّما المومنونَ الذینَ آمنوا باللهِ و رسولِه و إذا کانوا علی أمرٍ جامعٍ لم یَذهَبوا حتّی یَستأذِنوهُ". مصداقِ امرِ جامع در سوره نور، فرایندِ تثبیتِ عفاف است که یک فعالیتِ اجتماعی است و عزمِ عمومی و مشارکتِ همه مومنان را می طلبد. ❗️ممکن است بنا به دلایلی موجه، برخی از مومنان نتوانند پیامبر را در تثبیتِ فرایندِ عفاف، همراهی کنند. در این فرض، نشانه ایمان، کسبِ اجازه از رسول است: "إنَّ الذینَ یستأذِنونَک، اولئکَ الذینَ یومنونَ باللهِ و رسولِه". پس ترکِ همراهی با رسول، لزوما بمعنایِ خروج از ایمان نیست و همین استأذان و کسبِ اجازه، نشانه ایمانشان است. ❓آیا پیامبر، باید به همه کسانی که کسبِ اجازه کرده اند، رخصت بدهد؟ آیه شریفه، اجازه افراد را تابعِ تشخیص و اراده رسول خدا میداند: "فَإذا استأذَنوکَ لِبَعضِ شأنِهِم فأذَن لِمَن شِئتَ مِنهَم". ❗️در نهایت، خداوند پیامبرِ خود را امر میکند به طلبِ اسغفار برای کسانی که همراهی با ایشان را ـ و لو با کسبِ اجازه ـ ترک می کنند: "وَ استغفِر لَهُمُ اللهَ". چرا که محرومیت از حضور در این امرِ جامع یک سلبِ توفیق است و استغفار می خواهد: "إنَّ اللهَ غَفورٌ رحیمٌ" 📍برای طرح سوال، اینجا را لمس کنید. #آیه62 #خاتمه @TqNoor