💠شاخصه های تعلیم و تعلم در نظام علم از نگاه آموزه های روایی 🔹فرا زمانی بودن تعلیم و تعلم 🔻فراگیری علم و دانش امری جریانی همیشگی است (عدم فارغ التحصیلی) در منظومه فرهنگ اسلامی علم آموزی و دانش پذیری جریانی دائمی و همیشگی (فرازمانی) است. آموزه‌های روایی مرتبط با این حوزه انسان و جامعه را در هیچ دوره‌ای از ادوار و مرحله‌ای از عمر بی‌نیاز از دانش ‏ندانسته و بر پیجویی پیوسته علم و دانش تأکید می‌نماید: «سُئِلَ أَبُو الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ‏: هَلْ يَسَعُ النَّاسَ تَرْكُ الْمَسْأَلَةِ عَمَّا يَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ‏؟ فَقَالَ: لَا ؛ از امام هفتم علیه السلام سؤال شد كه: آیا براى مردم ترك پرسش از آنچه بدان نياز دارند جایز است؟ فرمود: نه». [کلینی ، کافی، ج‏1 ص73] در برخی از روایات با مقسم قرار دادن موضوع علم انسان در یکی از دسته تعلم ، تعلیم و غیر این دو را جای می دهد: «النَّاسُ ثَلَاثَة: عَالِمٌ، وَ مُتَعَلِّمٌ، وَ غُثَاءٌ؛ مردم سه دسته‌اند: دانشمند و دانشجو و خاشاک روی آب».[همان، ج 1، ص 81 ] همچنین: «يَغْدُو النَّاسُ عَلى‏ ثَلَاثَةِ أَصْنَافٍ: عَالِمٍ، وَ مُتَعَلِّمٍ‏، وَ غُثَاء...». [همان، ج‏1، ص 82] بنابراین ازمنظر آموزه های روایی انسان و جامعه می باید پیوسته در گردونه و جریان دانش وعلم حاضر باشد چنانکه امام صادق خطاب به ابوحمزه ثمالی چنین فرمود: «اغْدُ عَالِماً، أَوْ مُتَعَلِّماً، أَوْ أَحِبَّ أَهْلَ الْعِلْمِ‏، وَ لَا تَكُنْ‏ رَابِعاً؛ فَتَهْلِكَ بِبُغْضِهِم‏؛ يا دانشمند باش و يا دانشجو و يا دوستدار دانشمندان و چهارمى (يعنى دشمن اهل علم) مباش كه بسبب دشمنى آنها هلاك شوى». [همان، ج‏1، ص81] #علم_و_دانش #نظام_علم