حفص می گوید در خوف و رجا کسی را مانند موسی بن جعفر ـ علیهما السلام ـ نیافتم و قرائت او با حزن آمیخته بود هنگامی که قرآن را قرائت می کرد گویا با کسی سخن می گفت و این ویژگی تلاوت با تدبّر و تفکّر است که قاری متدبّر خود را گاهی «مخاطِب» و گاهی «مخاطَب» خداوند می یابد.
"جوادی آملی "
@twiita