ازبرجام روحانی تا برجام رئیسی، نقلی بر تفاوت گفتمان‌ها؟ ‏این روزها خبرهایی با مضمون احتمال توافق قریب الوقوع بازگشت به برجام، از زبان اعضای تیم مذاکره کننده منتشر می شود. در این ‌ مطلب⁩ قصد دارم بررسی کنم، دولت سیزدهم چگونه نقش برجام را به عنوان ابزارنفوذ آمریکا، عوض کرد. بی گمان یکی از مهم ترین ابزارهای نفوذ جریان سلطه در سالهای اخیر، به منظور مداخله در امورات داخلی کشور، استفاده از ابزار مذاکره برای تاثیرگذاری روی تصمیمات دولت ها (مثل دولت اعتدال) بوده است. قرارداد ‌ ⁩ با همین هدف ازسوی جریان سلطه و با بازگیری دولت اعتدال، بر کشور تحمیل شد. برجام در نوع خود، انرژی لازم برای تاثیرگذاری تحریم های بین المللی را در اختیار و اراده جریان سلطه قرار داد. یعنی نه تنها موجب از بین رفتن تحریم ها نشد، که با متعهد شدن کشور به بندهای مبهم برجام، عملا دست دشمن را برای تحمیل فشار بیشتر به کشور بازتر کرد. در این وضعیت انتظار لغو تحریم ها به التماس کاهش تحمیل تحریم های جدید در ‌ ⁩ منجر شد. در این شرایط جمهوری اسلامی برای خروج از برجام با دو مانع: ‏۱-دولت همراه غرب و ‏۲-جریان سلطه مواجه بود. به هر ترتیب دولتِ شکست خورده اعتدال تحت فشار افکار عمومی، طرح گام به گام کاهش تعهدات را اجرا کرد، تا عملا قرارداد برجام تبدیل به کاغذپاره بی اثر شود. ‏در حالیکه دولت اعتدال ۷ سال زمان داشت تا به حکمت رهبری به عدم خوشبینی و بی اعتمادی آمریکا پی ببرد. تعللی که هزینه های بی سابقه ای را به کشور تحمیل کرد. ‏معیشت و اقتصاد مردم به شدت متاثر از فراز و فرود ارزهای خارجی شده بود. حتی تولیدات داخلی از منطق دلار و یورو پیروی می کردند و… اما با ظهور دولت سیزدهم، برجام به عنوان ابزار نفوذ از دست جریان سلطه خارج شد، رمز این رهایی یک چیز بود: اعتماد به توان داخل و تکیه به مردم. یعنی همان چیزی که دولت اعتدال ۸سال از آن فرار می کرد. ‏اکنون کشور در آستانه یک تجربه جدید قرار گرفته است؛ بهره گیری از مواهب اندک برجام به مثل محدودیت برخی تحریم ها و خنثی سازی اثرات سوء این قرارداد. ‏این همان چیزی است که موجب شده آمریکا را قدم به قدم به مواضع ایران نزدیک کند و نه برعکس. ‏و این یعنی برجام رئیسی 👤سید هانی هاشمی|Hani Hashami @twtenghelabi