بنابراین در مراحل 1. ارزشگذاری عفاف: مردم عفاف را ارزش بدانند و حکومت نیز اعلام کرده باشد. 2. تثبیت ارزش: اکثریت افراد خود را نسبت به آن ملتزم ذهنی بدانند. حتی یک فرد بی عفت نیز می گوید که آدم باید باعفت باشد. سازمان تبلیغات اسلامی در مطالعه ای به آمار 95 درصدی باور به عفت افراد جامعه رسیده است. 3. هنجار سازی عفاف: توجه به تمام مصادیق عفاف (متأسفانه بی عفتی ندانستن برخی از مصادیق بی عفتی در جامعه امروز ما و عدم الزام دانستن برخی موارد وجود دارد. مثل نگاه طولانی مدت به نامحرم حتی در جامعه متدینین) اگر بخواهیم عفاف اسلامی و نه عفاف عرفی داشته باشیم، باید تمام مراتب را رعایت کنیم. اما همه مراتب را نمی توان دفعی انجام داد. بایستی برای هر مورد حد و خط قرمزی تعیین شود و جامعه اسلامی در مواردی که آن حدود لحاظ نشود، اقدامات لازم را انجام بدهد. در این صورت اگر برخورد شود، جامعه نیز همراهی می کند چون مورد مقبولیت قرار گرفته است. نمودار مراتب بی عفتی از کم به زیاد قلبی و ذهنی نوشتاری سمعی کلامی بصری جلوه گری و نمانیدن زینت (حجاب) لمس بوسه جنسی (زنا) - در تحقیقی که توسط سازمان تبلیغات اسلامی در سال 1391، در 31 مرکز استان صورت پذیرفته است، تعیین شده است که چند درصد افراد حجاب شرعی خود را رعایت می کنند (در نظر گرفتن 27 آیتم برای هر فرد اعم از آقا و خانم). طبق این مطالعه که برای مترددین است، 65 درصد مراکز استانها حجاب شرعی خود را رعایت نمی کنند. بدحجابها به سه دسته غافل، متخلف و معاند (به شکل بدن نما و استفاده از رنگهای کاملاً غیر متعارف) تقسیم می شوند. حدود 55 درصد بدحجابها غافل هستند و تنها 10 درصد آنها متخلف و معاند هستند. با حجابها نیز که 35 درصد هستند، به سه دسته مروج، منضبط و هوشیار تقسیم می شوند. پیشنهاد و طرح ما این است که باید با بی عفتی های بزرگ مقابله صورت بگیرد و ممنوع بودن این بی عفتی ها اعلام گردد و برای آنها قانون گذاری شود روی آن کار رسانه ای صورت بگیرد. به بی عفتی های کوچک نیز اهمیت قائل هستیم ولی تصّور اجرای تمام احکام اسلامی صحیح نیست. مثلاً سنگ بنای صحبتها و گفتمانهای خود را حجاب قرار ندهیم و به بی عفتی های بزرگ و شدید بپردازیم. بی عفتی های بزرگ کدامها هستند؟ ملاک تعیین مراتب عفاف 1. گناه کبیره بودن (مثل خود ارضایی) 2. جرم انگاری و تعیین مجازات علنی و بازدارنده در دین دارند (ورود حدود و تعزیرات به این موارد) 3. شدت قبح فطری، عقلی و اجتماعی (واکنش شدید افکار عمومی) 4. نزدیک بودن به التذاذ جنسی حرام (خودارضایی، دوستی پنهانی شهوانی، قیادت و قوّادی، زنا، لواط، مساحقه، شراب خواری، مجلس لهو و لعب، رقص، سقط جنین، خلوت با نامحرم، تشبّه به جنس مخالف، اشاعه فحشا و ...)