💢دکتر حسنی درمیان 🔺 در گذشته، ازدواج افراد در سنین پایین صورت می‌گرفت و فاصله بین بلوغ جنسی و ازدواج بسیار پایین بود و مشکلات ناشی از این فاصله، حداقل بود. اما الان اگر ازدواج در سن پایین صورت بگیرد، قضیه کودک همسری مطرح می شود. امروز فرصت تربیتی کم شده است. فرصت تعامل فرزندان با والدین در روز به ۵ دقیقه می رسد. در کنش ها می باشد که ارزش ها انتقال می یابد. وقتی تئوری ها را از غرب می‌گیریم، باید آنها را بومی ‌کنیم. خانواده اکنون به جای دغدغه پوشش کامل فرزند خود، درگیر تحصیلات و درآمد و شغل او است. حتی اولین سؤالی که از خواستگاران در جلسات خواستگاری از سوی والدین صورت می‌گیرد، درآمد و شغل آنها است؟ 🔺 چند درصد توانسته ایم نقش‌آفرینی کنیم؟ در گذشته مرجعیت دانسته‌های فرزندان ما، پدربزرگ، مادربزرگ، پدر و مادر و اطرافیان بود و الان مرجع فکری همه اینترنت شده است! الان الگوهای فرزندان ما چه کسانی هستند؟ متأسفانه دخترانی که پوشش کاملی در مدرسه دارند، مورد فشار هنجاری هستند! ۵۸ میلیون نفر بعد از انقلاب اسلامی متولد شده اند. چه برنامه ای برای آنها در خصوص پوشش مطلوب در نظر گرفته شده است؟ پوشش برنامه‌ای برای سلامت اجتماعی و امنیت اجتماعی است. اخلاقیات در خلأ توسعه نمی یابد، بلکه در کنش ها و روابط متقابل شکل می گیرد. امروزه نمی توان مشکلات به وجود آمده و ناهنجاری های پوششی و رفتاری را صرفاً با کمک مراکز مشاوره حل نمود. چرا که کار از حد فرد گذشته است. برای مثال وقتی که باغ میوه را تالار و مجلس عروسی می‌کنند و اندرونی و بیرونی را یکی می کنند، می توان از فرد انتظار داشت که حریمها را حفظ کند؟ ساختار تغییر کرده است. در ساختار های امروزی، رعایت حجاب سخت می شود. عدم رعایت حجاب، امروزه مانند عبور از چراغ قرمز شده و دیگر یک ناهنجاری محسوب نمی شود! 🔺 چقدر خانواده محوری را به فرزندان خود انتقال می دهیم؟ حتی خود ما به فرزندان مان می‌گوییم که ازدواج نکن! زود بچه دار نشو! و فعلاً به تفریح بپرداز و به سفر برو و پول جمع کن!. اومانیزم چیزی را تولید می کند که می خواهد. 🔺 در تحقیقی که در سال 94 در مشهد و بر روی ۱۵۰۰ نمونه سرپرست خانوار انجام شد و با مصاحبه های نیمه عمیق در مناطق ۱۲ گانه مشهد صورت گرفت (۴۱ درصد مصاحبه شوندگان زن و ۵۹ درصد مرد) و در بین اقشار مختلف شهر مشهد انجام شده بود، در طی سؤالاتی تهدیدهای مختلف و آسیب های اجتماعی موجود در شهر، از مصاحبه شوندگان پرسیده شده بود. بعد از تجزیه و تحلیل اطلاعات، مشخص گردید که مردم شهر مشهد، تهدیدها و مسائل اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را فراتر از مسائل سیاسی می دانند. در صورتی که به گونه‌ای وانمود می گردد که مسائل سیاسی برای مردم اولویت بیشتری دارد. این اذعان در سطح نخبگانی مطرح می باشد. در این پژوهش، میزان تهدید مسائل فرهنگی اجتماعی اقتصادی و سیاسی سنجیده شد و نتایج نشان داد که پاسخگویان، تهدید مسائل فرهنگی را بسیار زیاد و زیاد عنوان نموده اند و در آسیب ها و تهدیدهای فرهنگی، ۲۰ درصد افراد، پوشش نامناسب را یک آسیب تلقی کرده بودند و ۱۸ درصد آنها تضعیف ارزش های اخلاقی و مذهبی را و ۱۵% تجمل گرایی را آسیب دانسته بودند. آسیب ها و تهدیدهای اجتماعی نیز، از دید شهروندان، شامل کاهش اعتقادات، سرقت، طلاق، زورگیری و غیره بود. اگر توصیف خوبی از مشکلات نکنیم، طبیعتاً تبیین خوبی هم نخواهیم داشت. https://eitaa.com/umefafgaraei