🔺 آقای دکتر اسلامیان: ارائه متفاوت و خوبی بود؛ اما این مسئله را که مطرح کردید مدل نبود. صرفاً یک ساختار تشکیلاتی بود. جریان سازی و گفتمان سازی هم نبود. اینکه شما فرمودید که ما هر استادی را برای سخنرانی ها دعوت نمی‌کنیم، چون دانشگاه فردوسی هستیم را نمی پذیرم. چراکه تصویر برخی آنانی را که در ارائه شما به عنوان نمونه دیدم، شایسته صحبت در خصوص ازدواج نسل دهه ۸۰ نیستند. ضمناً استراتژی راهبردی شما نیز اشتباه است. شما در هیئت اندیشه ورز جای خانواده و جامعه را تعیین نکردید. شما می خواهید چه بگویید؟ نکته بعدی اینکه اگر دعوت از والدین از سمت بیت المال باشد، باید پرسید که آیا واقعا این امر فایده ای دارد یا خیر؟ در نهایت اینکه، بنده شخصاً با گذاشتن یک هفته وقت و ۵۰ ساعت زمان، مدلی را برای کار در این زمینه ارائه خواهم داد. 🔺 آقای دکتر صابری: نقدها بعضاً وارد است. فکر نمی‌کنم طرح شما عملی باشد. سبک زندگی در این میان مطرح است و بحث ایدئولوژی. وقتی دروس پای پای غربی دارد و اساتید هم با اغماض پذیرفته شده‌اند و به دانشگاه ورود کردند، چه انتظاری می‌توان داشت؟ زندگی ها غربی شده است و دانشگاه سبز هم همینطور. شما در نهاد رهبری، نه در انتخاب اساتید و نه در انتخاب مدیران دخالتی نداشتید. متاسفانه در اثر برخی انتخاب‌های ناصحیح در دانشگاه، دانشجویان هم غربی می شوند. شما در میان سخنان خود، از واژه پایداری استفاده کردید؛ منظورتان را از این واژه متوجه نشدم. در ضمن دانشگاه ها هم با هم متفاوت هستند و وظیفه همه دانشگاه ها اشتغال آفرینی نیست. برای به دست آوردن هر چیزی باید ساختار و بستر وجود داشته باشد. اما گاهی استادی که خودش دانشجو را منحرف می‌کند، از او تقدیر می‌شود و از او می‌خواهند که دانشجو را نیز ارشاد کند! شما در چه بستری می خواهید کار کنید؟ آیا بستر فراهم است؟ https://eitaa.com/umefafgaraei