💠 ایران از جامعه عراق، به جز اربعین، پارلمان و پادگان چه می‌داند؟ ✍صبا اسداللهی 🔹 شاید اغراق نباشد اگر گفته شود کشور عراق، جامعه ای را در دل خود دارد که از حیث پیچیدگی، کم نظیر یا حتی بی نظیر است. 🔹جامعه انقلابی ایران اما، عراق را نوعا «عراق اربعین تمدن ساز» می‌داند و «عراق مقاومت». ‌برای مسئولین نیز نوعاً، عراق در نقش آفرینی های سیاسی و پشتیبانی از گروه های مقاومت خلاصه شده است. 🔹تاریخ بین النهرین اما، کهن ترین ظهور و بروز تمدن بشری است که عراق در دل آن معنا شده است و طبیعتا میراث‌دار عمیق ترین، کهن ترین و متنوع ترین خرده‌فرهنگ ها، آداب و رسوم و جلوات حیات اجتماعی انسان است. 🔹نگاه ناقص جمهوری اسلامی به عنوان همسایه ای که بیشترین نقاط اشتراک فرهنگی، دینی و مذهبی را با این میراث عظیم بین النهرین دارد، و به تبع آن، خلأ وجود شناخت صحیح و همه جانبه از عراق، در لایه های فعال، تصمیم ساز و تصمیم گیر جمهوری اسلامی، باعث شده است که بخش هایی از جامعه عراق، علی الخصوص جوانان، جمهوری اسلامی را به مثابه یک بیگانه و نه همسایه، دوست و همراه فهم کنند. 🔹در این شرایط و در سایه عدم تعامل فرهنگی و اجتماعی جمهوری اسلامی و گروه های مردمی فعال، با گروه های اجتماعی عراق فعلی، شاهد شنیده شدن فریاد های (ایران برّه برّه) از دل خیابان های بغداد و حتی نجف و بصره هستیم. 🔹پذیرش انگاره ی «مزدور بودن»تمامی این معترضان بدون در نظر داشتن ارتباط میان تحولات اجتماعی عراق با این شعار ها و واکنش های ضد ایرانی و ضد مقاومتی، صرفا به مثابه عمیق تر و با توانی بیشتر «سر در برف کردن» است و لاغیر! تا چه شود... ┏━━━🔸🔷🔸━━━┓ 🌐@IC_Sqazvin ┗━━━🔸🔷🔸━━━┛