سلام نمیدونم چرا یه دفعه هوای این دوبیت شعر و کردم . . . قبل از این که بنویسم داستانش و میگم : مرحوم شیخ جعفر اقای مجتهدی با چندی از طلاب و شاگردان داخل حجره نشسته بودند و مشغول کار . . . آقا شیخ جعفر کاغذ و قلمی طلب میکنه . . . چشماش چند دقیقه ای بسته میشه و بعد شروع میکنه به گریه شدید . . . دو بیت شعر رو کاغذ می نویسه . . . طلاب سئوال میکنند آقا این دوبیت انقدر تاثیر داشت روی شما ؟ شیخ می فرمایند : این شعر رو خود حضرت صاحب الزمان ( عجل الله تعالی فرجه ) در مورد عمویشان عباس (علیه السلام ) فرمودند و من یاد داشت کردم . . . اون دو بیت این بود : یادم ز وفای اشجع الناس آید وز چشم ترم سوده الماس آید آید به جهان اگر حسین دگری هیهات برادری چوعباس آید پی نوشت : اول اینکه این شعر مستند و معتبره دوم اینکه شیخ جعفر برای همه اهل عرفان شناخته شده است سوم اینکه بار ادبی شعر نشان از قدرت شاعرش داره چهارم اینکه دلم واسه دو بیت آخرش کبابه : امام زمان ما همون حسینی هست که دوباره میاد ولی هیهات برادری چو عباس آید . . . و قسم به خدایی که در این نزدیکیست . . . منتقم خون مادر خواهد آمد . . . @baarbaeintazohor313