اصبغ گوید: سپس امام بیهوش شد، باز به هوش آمد و فرمود: «ای اصبغ، آیا هنوز نشسته‌ای؟» گفتم: آری مولای من. فرمود: «آیا حدیث دیگری بر تو بیفزایم؟» گفتم: آری خدایت از مزیدات خیر بیفزاید. فرمود: «ای اصبغ! رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در یکی از کوچه‌های مدینه مرا اندوهناک دید و آثار اندوه در چهره‌ام نمایان بود، فرمود: ای ابا الحسن، تو را اندوهناک می‌بینم؟ آیا تو را حدیثی نگویم که پس از آن هرگز اندوهناک نشوی؟ گفتم: آری؛ فرمود: چون روز قیامت شود خداوند منبری بر پا دارد برتر از منابر پیامبران و شهیدان، سپس خداوند مرا امر کند که بر آن بالا روم، آن گاه تو را امر کند که تا یک پله پایین‌تر از من بالا روی، سپس دو فرشته را امر کند که یک پله پایین‌تر از تو بنشینند، و چون بر منبر جای گیریم احدی از گذشتگان و آیندگان نماند جز آن که حاضر شوند. آن‌گاه فرشته‌ای که یک پله پایین‌تر از تو نشسته ندا کند: ای گروه مردم! بدانید: هر که مرا می‌شناسد که می‌شناسد و هر که مرا نمی‌شناسد خود را به او معرفی می‌کنم، من «رضوان» دربان بهشتم، بدانید که خداوند به من و فضل و کرم و جلال خود مرا فرموده که کلیدهای بهشت را به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله بسپارم، و محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله مرا فرموده که آنها را به علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام بسپارم، پس گواه باشید که آن‌ را به او سپردم. سپس فرشته دیگر که یک پله پایین‌تر از فرشته اولی نشسته برمی‌خیزد و به گونه‌ای که همه اهل محشر بشنوند ندا کند: ای گروه مردم! هرکه مرا می‌شناسد که می‌شناسد و هر که مرا نمی‌شناسد خود را به او معرفی می‌کنم، من «مالک» دربان دوزخم، بدانید که خداوند به من و فضل و کرم و جلال خود مرا فرموده که کلیدهای دوزخ را به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله بسپارم، و محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله مرا امر فرموده که آنها را به علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام بسپارم، پس گواه باشید که آنها را به او سپردم. پس من کلیدهای بهشت و دوزخ را می‌گیرم. آن‌گاه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: ای علی! تو به دامان من می‌آویزی و خاندانت به دامان تو و شیعیانت به دامان خاندان تو می‌آویزند. من (از شادی) دست زدم و گفتم: ای رسول خدا، همه به بهشت می‌رویم؟ فرمود: آری به پروردگار کعبه سوگند». اصبغ گوید: من جز این دو حدیث از مولایم نشنیدم که حضرتش چشم از جهان پوشید، درود خدا بر او باد.[¹][²] https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/384790 https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/244265 ____________________________ [¹]. الروضة في فضائل أمير المؤمنين علیه السلام، ج۱، ص۱۳۲. [²]. بحار الأنوار، ج۴۰، ص۴۴ . @vahedtabligh1